Column Bas van der Hoeven: Gidsland

In mijn middelbare schoolklas zaten zes meisjes. Het zou begin jaren zestig nog een tijdje duren voor klassen op alle opleidingsniveaus een afspiegeling van de maatschappij waren: de helft meisjes, de andere helft jongens.

Langzamerhand werden bepaalde beroepsgroepen overgenomen door vrouwen. In het lager onderwijs zijn nu nog amper mannelijke onderwijzers te vinden, huisartsen, psychologen en advocaten zijn ook steeds vaker vrouw. Een goede ontwikkeling, vrouwen en mannen moeten gelijke kansen krijgen op de arbeidsmarkt.

Waar ik wel moeite mee heb is dat de inhaalslag van vrouwen nu moet worden versneld met een Europese maatregel: een vrouwenquotum.
Kort komt het erop neer dat vrouwen bij bedrijven voorrang krijgen als ze solliciteren naar een topfunctie. Om de achterstand sneller in te lopen.

Kom op zeg! Daar hebben we de EU toch niet voor nodig.

Ik stel voor alles in één klap recht te trekken. Dus ook alle sportteams gemengd. Daarmee lopen we al jaren voorop met het in Nederland uitgevonden korfbal. Die lijn trekken we door. Alle teams, op zowel amateur- als profniveau, bestaan voortaan uit evenveel mannen als vrouwen.

Bij voetbal en hockey spelen we voor de rust met zes vrouwen en in de tweede helft met zes mannen. We zullen de wereld eens een emancipatiepoepie (M/V) laten ruiken.

Wij pakken het als gidsland rigoureus aan. Niet alleen hoge(re) functies moeten
minstens voor de helft door vrouwen worden bezet.
Ook in de beroepsgroepen waarin ze zwaar ondervertegenwoordigd zijn, moeten ze voorrang krijgen.

Pas als er evenveel vrouwelijke verwarmingsmonteurs, vuilnismensen, vrachtwagenchauffeurs, lassers, stratenmakers en dakdekkers zijn als mannen, mogen die laatsten weer solliciteren.

Nederland wordt een droomnatie, waar vrouwen écht gelijke kansen hebben. Pas als elke vrouw de baan heeft die ze begeert en verdient zijn we tevreden.

En mannen?

Die gaan golfen, bingewatchen en borrelen.

Zonder quota.

Elke dag.