René Burgers
René Burgers Foto: Maik Jansen

De Maas en Waler dat ben ik: René Burgers

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                René Burgers
Leeftijd:                67 jaar
Woonplaats:        Druten

'Ik voel me sterk verbonden met Ravenstein, waar ik vandaan kom. Ik ga er nog weleens koffie drinken, precies naast de plek van ons vroegere horecabedrijf, maar dat is helaas vorig jaar afgebrand. Voor Ravenstein heb ik zeker nog wel een zwak. Na vele omzwervingen door het land streek ik met mijn ouders in Alphen neer. Toen was ik, wat zal ik zeggen, een jaar of veertien, vijftien. In zeven jaar zijn we wel zes keer verhuisd. Het waren vaak grote afstanden, van Enschede naar Den Bosch bijvoorbeeld. Op een bepaald moment had ik een stuk grond gekocht in Druten, voor andere doeleinden weliswaar, maar we besloten er uiteindelijk toch te gaan wonen. Dat was in 1977, en nu voel ik me inmiddels op-en-top Maas en Waler!'

Wandeltochten

Genietend van een kop koffie, én van het fantastische panoramische uitzicht over de Waal begint René te vertellen. Honderduit. Over de Strandzesdaagse bijvoorbeeld. 'Eigenlijk hou ik helemaal niet van wandelen. Ik doe mee om mijn conditie op peil te houden. Vaak valt het bepaald niet mee, dan moet je soms hele stukken door het rulle zand stappen, of door de soppende modder van net opgespoten delen van het strand. Ik vertel je: dat is knap zwaar. Je overnacht dan vaak ergens in de duinen, of op een open sportveld, nadat je ook nog eens zelf je tentje hebt opgezet na een dag sjouwen. Back to basic, en soms is het zes dagen alleen maar regen… Maar ik heb nou eenmaal een fysieke uitdaging nodig; ik wil gewoon niet te veel stilzitten. En ik moet zeggen: het is altijd supergezellig. Er doen ongeveer 1.000 deelnemers mee. Ik moet wel in mijn eigen tempo kunnen lopen. Ik had een keer meegedaan aan de Kennedy-wandeltocht in Waalwijk; daar kwam ik een bekende tegen. Ja, wat doe je dan, je loopt grote stukken samen. Maar doordat zij een ander looptempo had dan ik, moest ik mij aanpassen, en wat gebeurt er: mijn knie op slot, ook al had ik al zo'n 1.200 kilometer getraind.'

Actief

René Burgers is nog op andere manieren actief. Hij vertelt dat hij graag van alles repareert. In principe krijgt hij alles gemaakt, zegt hij met gepaste trots. Daarnaast zorgt hij voor de boekhouding van het bedrijf van zijn dochter. Als er dan nog tijd over blijft, duikt hij graag in een boek.
'Complotverhalen, daar hou ik van. Lekker spannend, de boeken van Dan Brown en John Grisham bijvoorbeeld, maar ook een boek als De Aardkinderen. Het eerste deel, van ruim 500 bladzijden, las ik in één keer uit. Prachtig, als je je inleeft in het harde, moeilijke dagelijkse bestaan van de mensen van tienduizenden jaren geleden. Wat hebben wij het nu dan gemakkelijk, in deze tijd.'

Muziek

Een andere passie is muziek. 'Ik maak muziek in diverse bandjes. Eigenlijk speel ik verschillende instrumenten, maar het liefst heb ik de gitaar in mijn handen. Rock, jaren zestig, zeventig, tachtig. Kortgeleden speelde ik nog op een feest van mijn kleindochter. Je begrijpt wel dat ik graag naar optredens ga van bands als Julian Sas en The Lacions. En een feest als Pleinpop, daar probeer ik altijd wel bij te zijn!'

Geen geraniums

Vrij veel tijd steekt hij in zijn redigeerwerk voor Dronio, de voormalige KBO, en dan is er ook nog die kookcursus waarbij hij graag in de pannen roert. Stilzitten is er voor René niet bij, ondanks zijn pensioengerechtigde leeftijd. 'Nee, ik heb nog geen tijd om achter de geraniums te zitten.'

Heerlijk wonen

'In Druten is het heerlijk wonen', zegt hij vol overtuiging. 'Het is een plaats die te groot is voor een dorp en te klein voor een stad, maar op bestuurlijk en economisch gebied is alles er uitstekend geregeld. Ik zou zo geen negatieve punten kunnen bedenken, of het moet zijn dat ik me weleens stoor aan mensen die menen meer recht te hebben op het gebruik van de dijk dan anderen. Fietsers en voetgangers mogen van mij wel wat meer van elkaar accepteren. Toen ik laatst zag hoe een haastige wielrenner bijna een vrouwtje met een kinderwagen omver reed, en de krachttermen hoorde die over en weer door de lucht vlogen dacht ik: graag een beetje respect voor elkaar, alstublieft. Vriendelijkheid kost geen geld.'

Door Ton van Hulst