Column Bas van der Hoeven: Een pontje meer

Burn-out is volksziekte nummer 1.

Hoeft niet, er is een eenvoudige manier om stress te verminderen en dus een burn-out te voorkomen: laat bruggen links liggen en neem eens wat vaker de veerpont.

Een pontje meer dus. Ook al schrikt dat gehaasten, punctuelen en andere stresskippen af: een veerverbinding betekent in hun ogen tijdverlies.

In werkelijkheid is reizen per veerpont dé ontstresser bij uitstek. Gewoon rustig in de rij wachten tot je erop kunt rijden, dan weer wachten tot je eraf kunt rijden.

De veerbaas begroet iedereen op zijn boot, hij heeft nog zo'n gezellige lederen geldtas. Niks OV-chipkaart, hij betaalt iedereen met gepaste munt terug.

Fietsers kunnen even de benen strekken, helpt tegen zadelpijn. Wandelaars gaan zitten. Automobilisten voelen zich gelijk. Op een veerboot is een Aygo net zo snel als een Audi.

Mijn vriendin en ik reizen in onze eindeloze vrije tijd vaak naar vage bestemmingen. Liefst een dorp aan een rivier. Niet naar een stad. Zo'n nachtmerrie van steen, beton en asfalt, waar de van nature zo vrije uitloopmens is opgesloten in naargeestige ophokflats.

Daar komen we alleen als het broodnodig is. Voor een röntgenfoto, een fluorbehandeling of een winterjas bijvoorbeeld.

Nee, naar een sluimerend dorp aan de rivier willen we. Naar een plaatsje waar het leven vertraagd wordt afgespeeld. Waar Saartje nog pruttelkoffie schenkt, waar Dik Trom en Pietje Bell op kinderkopjes tikkertje spelen en Jip en Janneke samen gaan vissen.

Een plaats waar marktwerking, efficiëntie en verdienmodel onbekende begrippen zijn. Waar je auto parkeren gratis én veilig is.

In een restaurant aan het water, worden we bediend als vorsten. Als de rivier donker kleurt, is het tijd voor de thuisvaart. De veerbaas ziet ons komen en licht vriendelijk zijn schipperspet.

Een pontje meer, ik kan het iedereen aanraden.