De Maas&Waler dat ben ik: Iris Wieskamp

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Iris Wieskamp
Leeftijd:                16 jaar
Woonplaats:        Beuningen

Ze woont al haar hele zestienjarig leven in Beuningen, haar school staat in Wijchen. Met zichtbaar plezier vertelt ze daarover: 'Ik heb het prima naar mijn zin daar. We hebben goede, leuke docenten en de school steunt me in mijn keuzes. Ik stoor me helaas regelmatig aan medeleerlingen die niet meedoen in de les of erg onrustig zijn, zodat ik de docent niet kan verstaan. Twee jaar geleden heb ik daar wel mijn vriendje leren kennen. Kort geleden heb ik een loopbaandossier ingevuld, dat geeft mij een beter zicht op wat ik zou willen gaan doen later. Maar ik heb eigenlijk al een keuze gemaakt: ik wil doktersassistente worden, en misschien ook nog logopediste.'

Iris komt over als een serieus, bescheiden meisje, dat wel weet wat ze wil. Haar vrije tijd besteedt ze soms aan films kijken op Netflix. Nu bijvoorbeeld, na het afronden van haar examens, heeft ze tijd voor series als The Walking Dead.

Sport
De meeste tijd reserveert ze echter voor sport: hardlopen. Soms doet ze dat samen met haar vader, die ook marathons loopt. 'We gaan vaak samen trainen, daarnaast ben ik in voorbereiding op de Vierdaagse. Iedere zaterdag heb ik een flink aantal kilometers gelopen. Dit jaar deed ik, om te trainen, mee met andere wandelevenementen, bijvoorbeeld de Airborne Wandeltocht. Die is 25 kilometer. Soms loop ik mee met de Marikenloop, maar eigenlijk is dat geen training voor de Vierdaagse, want dat is hardlopen. Ik vind het trouwens best wel zwaar, die Vierdaagse. Het is dit jaar de derde keer, en voor de eerste keer ga ik nu voor de 40 kilometer, na twee jaar 30 te hebben gelopen. Ik vind het een hele uitdaging, maar het is ook bijzonder leuk. De contacten, de aardige gesprekken onderweg met mensen uit allerlei landen, daardoor vergeet je af en toe dat je het moeilijk hebt of dat je door de pijn bijna geen stap meer kunt zetten.'

Over de dijken
Moeilijke stukken vindt ze die delen van de wandeltocht die de deelnemers over de dijken voeren. 'Kun je het je voorstellen: loop je over die kronkelende dijken, en dan zie je heel in de verte een lange slinger mensen lopen, honderden, duizenden, wetend dat je dat hele, bijna eindeloze, stuk ook nog moet nemen. Nou, dan denk ik wel eens: waar doe ik het eigenlijk voor.' In 2017 had ze een grote blaar, nog groter dan haar teen. Ze meldde zich bij de EHBO in Beuningen, waar de sfeer supergezellig bleek te zijn. 'Je zou er voor je plezier binnen willen stappen', lacht Iris.

De feesten tijdens de wandeldagen laat ze voor wat ze zijn. 'Het lopen is erg vermoeiend, dat kost behoorlijk veel energie en na een dag moet ik echt uitrusten. We proberen wel regelmatig door te stappen; soms is het lastig als er veel wandelaars letterlijk voor je voeten lopen, maar we doen het kalmpjes aan. Tenslotte wandelen we voor de gezelligheid.'

Dampende soep
'Om de tien kilometer houden we meestal een rustpauze. Dan staat de familie langs de kant om ons aan te moedigen en ons op te peppen met een bekertje heerlijk dampende soep, die mijn trotse moeder steevast in een grote pan bij zich heeft. En een vriend hangt altijd een motiverend spandoek op de loopbrug van de universiteit.'

Via Gladiola
'Op de laatste dag komen we langs ziekenhuizen en bejaardencentra. Dat is vaak wel emotioneel voor mij. Als ik dan, voordat ik het laatste, loodzware stukje op de Via Gladiola de baas probeer te worden, vermoeide ouderen en doodzieke kinderen zie zitten die mij enthousiast toejuichen vergeet ik even alle ellende; op zulke momenten denk ik wel eens: en dan zit ik te klagen over een paar blaren…'

Zwembad
Iris houdt van Maas en Waal, vooral vanwege de fraaie bossen, en van Beuningen, vooral van dit nieuwere gedeelte waar ze woont en waar het iets rustiger is dan in het centrum.

'Ik ga hier waarschijnlijk niet meer weg. Er is een goed aanbod aan winkels, het is fijn kleinschalig, maar een treinstation zou wel erg prettig zijn. En oh ja, een ander zwembad! Ik heb aan wedstrijdzwemmen gedaan, maar het zwembad hier was net geen 25 meter, dus kon je er geen wedstrijden zwemmen.'

Door Ton van Hulst