De Maas en Waler Dat ben ik: Henk Fransen

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Henk Fransen
Leeftijd:                83 jaar
Woonplaats:        Horssen

Als autochtone Horssenaar is Henk Fransen niet van plan zijn geboortedorp ooit te verlaten. 'Ik ben geboren in de Broerstraat, die vroeger de Broersteeg heette. Na mijn trouwen verhuisde ik naar mijn huidige huis. Eerst woonde ik als het ware aan het begin van het dorp, en nu aan het uiteinde, aan de andere kant. Ik geniet bijzonder van het vrije en ruime uitzicht, kijk maar eens hoe ver je hier, vanuit de woonkamer, van je af kunt kijken. Heerlijk toch? Maar ik moet toch ook even kwijt dat ik zeer veel op heb met de buren om mij heen, met wie ik een geweldig goede verstandhouding heb en die mij met van alles helpen. Ik ben geen verenigingsmens, maar heb wel goede contacten in het dorp.'

Passie voor muziek

Henk heeft lange tijd en met veel plezier in het basisonderwijs gewerkt, op de school in Maasbommel. Hij deed vroeger veel aan sport, maar nu is de muziek zijn grote passie. Vooral kerkmuziek trekt hem aan. 'Vroeger was dat voornamelijk Gregoriaans, maar dat is toch wel wat gedateerd, vind ik, en niet meer zo functioneel in de kerkdienst. De muziek van deze tijd is behoorlijk veelzijdig, en dat maakt het voor mij erg interessant.

Ik hou niet uitsluitend van muziek in klassieke vorm, maar ook van Engelstalig, modern werk. En Nederlandstalig ga ik zeker niet uit de weg. Waar haal ik het vandaan? Mijn bronnen zijn meestal cd's en YouTube. Op basis van wat ik daar hoor, schrijf ik de melodielijnen uit en maak ik mijn eigen arrangementen. Dan moet er nog een orgelpartij bij geschreven worden, waarbij ik zoveel mogelijk probeer de sfeer van het oorspronkelijke nummer vast te houden en uit te drukken. Vooral als het gaat om Nederlandse gezangen hoort er dan een passende tekst bij.'
Muziek doorademt de hele woonkamer, hoewel je het niet kunt horen. Aan de wanden hangen trotse foto's van Henk met een koor en achter een kerkorgel, een schilderij van muziekinstrumenten, en een tafel vol – echt vol – met stapels bladmuziek en aantekeningen domineren de ruimte. Een breed keyboard zet mede de toon. 'Ik ben al jaren dirigent en organist van het kerkkoor in Wamel. Tijdens een bepaalde gelegenheid kregen we veel complimenten over een zangstuk. Samen met Cocky van Lier bouwde ik geleidelijk aan een repertoire op, en spontaan noemden we onszelf het Gospelduo, toen we eens snel een naam moesten noemen. Gospel gebruikten wij dan in de betekenis van Evangelie. Je kunt wel zeggen dat muziek als een rode draad door mijn leven loopt.' Het Gospelduo werd steeds meer gevraagd, maar Cocky had niet altijd tijd. Dan moest Henk het alleen doen. 'Maar in je eentje kun je nou eenmaal niet meerstemmig zingen, dus ik ging op zoek naar een vervanger. Uiteindelijk werden het er drie: Els Romijnders, Marian Willems en Froukje Balk, en we besloten onder een andere naam verder te gaan: Belcanto, die ook gebaseerd was op de titel van mijn eigen meerstemmige mis. Die wordt nog steeds gezongen.' Nu zingen ze met zijn drieën of vieren, maar niet iedereen wilde elke zondag gebonden zijn. Via zangpedagoge Gery Vermeulen vond Henk andere zangers. Twee dames en een heer: Astrid Verhoeven, Mariëlle van Swaaij en Rensko van Wees. Gelukkig klikte het meteen. Niet alleen hadden de nieuwkomers goede stemmen, maar ze waren bovendien enthousiast over de muziek. 'Met hen heb ik nu in enkele maanden tijd al meerdere mooie uitvoeringen gedaan. De mogelijkheden zijn nu duidelijk groter en daar ben ik bijzonder blij mee.' Bij uitvoeringen neemt Henk altijd zijn eigen keyboard mee. Dat is vooral ook praktisch, want ze kunnen nu vooraan in de kerk, vaak op het priesterkoor, hun gezangen ten gehore brengen.

Fantastisch dorp

Horssen is volgens Henk een fantastisch dorp. 'Het ontbreken van goed openbaar vervoer mis ik gelukkig niet, want ik ga overal naartoe met mijn auto. Maar ik kan me goed voorstellen dat anderen dat moeilijker vinden. Meer horeca in Horssen zou ik wel prettig vinden, want sinds het sluiten van Coppes midden in het dorp is het wat dat betreft wel dunnetjes geworden. De supermarkt hier in het centrum is nog wel een plek waar mensen samenkomen, niet alleen voor de boodschappen, maar ook voor een gezellig praatje.'

Door Ton van Hulst