Column Bas van der Hoeven

Hittegolf

De aankondiging van een hittegolf wordt altijd gevolgd door de waarschuwing dat senioren op moeten passen. Dat lijkt me verstandig voor die broos voortschuifelende medemensen die bij de minste verandering van omstandigheden omvallen.

En toen bedacht ik - met een schok - dat ik zelf inmiddels bij die doelgroep hoor. Ik ben oud. Alles in mijn leven vertraagt, alleen mijn houdbaarheidsdatum nadert met rasse schreden.

Ik ben nu een senior. In mijn jeugd waren senioren nog bejaarden, later werden het ouderen en binnenkort zullen ze wel 'mensen met een grote afstand tot de geboortemarkt' genoemd worden. Ambtenaren denken blijkbaar dat stigmatisering ophoudt als je een ingesleten woord vervangt door een inhoudsloze term.

Maar goed. Binnen blijven en veel drinken, zo luidt het devies voor senioren. Nou, dat deed ik al voor de hittegolf. Ik zie echter opvallend veel senioren die zich niets aantrekken van de overheidsadviezen. Ze blijven ook boven de dertig graden massaal de fietspaden bezetten met hun als rijwiel vermomde racemonsters. Vanuit mijn ventilatorgekoelde fauteuil of airco-autootje zie ik ze zweten onder hun zonnehoedjes. Als dat maar goed gaat, denk ik dan.

Ik zit deze dagen ook vaak met een boek onder een boom. Iets dat de meeste mensen alleen op vakantie schijnen te doen. Dan is de boom meestal een palm en het boek de laatste bestseller. Niks mis met dat laatste, maar waarom zou je voor veel geld en bijpassende milieuverwoesting naar een constante hittegolf vliegen als je thuis de co2 neutrale koelte van een notenboom kunt beleven?

Ach, de mens. Hij leeft en leert en wordt maar niet wijzer. Ik hoor Barend Servet weer zingen in een tv-programma uit de tijd dat senioren nog bejaarden waren: 'Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan, de wereld is nóg niet vergaan.'