De Maas en Waler dat ben ik: Marion Sanders

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Marion Sanders
Leeftijd:                53 jaar
Woonplaats:        Beuningen

'Van oorsprong ben ik een Alkmaarse, daar heb ik tot aan mijn tiende jaar gewoond. Daarna verhuisde ik naar Anna Paulowna en rond mijn 21^e jaar naar Den Helder, waar ik mijn opleiding volgde. Ik kwam terecht op een schip, waar ik iemand uit Beuningen leerde kennen. Na 4 jaar liep mijn contract af bij de Koninklijke Marine, en zo kwam ik hier in dit dorp in Maas en Waal terecht, waar de werkgelegenheid in die tijd iets beter was dan in Noord-Holland. Ik maakte hier een nieuwe start, in 1988. Ik ga hier nooit meer weg, want ik vind de mentaliteit en de vrijheid die ik hier ervaar erg prettig.'

Matroos

Bij de Marine was Marion matroos verbindingsdienst. Ze heeft ook gevaren, tijdens de jaren dat ze kvv-er was (kort verband vrijwilliger). Nu werkt ze al weer elf jaar voor ZZG zorggroep, en is als vrijwilliger PGB-ambassadeur geweest in de periode dat de zorg overging van AWBZ naar WMO. 'Ik wilde graag opkomen voor mensen die een PGB (PersoonsGebonden Budget) ontvingen. Sinds vorig jaar augustus ben ik ambassadeur van Nibblr, dat is een eet-app.' Marion legt uit dat via die app mensen bij elkaar gebracht kunnen worden om gezellig samen te eten, gewoon bij iemand thuis. Iedereen kan zich er voor aanmelden. 'Eigenlijk zou ik nog wel eens een kookclubje willen oprichten, voor leeftijdgenoten. Zo kun je nieuwe mensen leren kennen. Maar op dit moment heeft dat nog geen prioriteit. Later misschien.'

Vrijwilligerswerk

'Vrij veel tijd steek ik nu in een vrijwilligersbaantje: ik ben betrokken bij de Academische Werkplaats Jeugd Nijmegen, een samenwerkingsverband van verschillende partijen en groepen, zoals de gemeente Nijmegen, de Radboud-universiteit, Pluryn en de HAN. We zorgen ervoor dat bij de onderzoeken of enquêtes de participatie van jongeren en hun ouders niet vergeten wordt.' Terwijl ze nog een kopje koffie inschenkt, komt haar hond enthousiast aanzetten met een slof in de bek. 'Nee, even wachten, straks mag je weer mee naar buiten.'

Uitdagend werk

'Ik ben wel iemand die van uitdagingen houdt. De baan die ik nu al elf jaar als directiesecretaresse heb, is de langste baan die ik ooit heb gehad. Ik hou het hier vol doordat mijn baas mij de ruimte geeft, en de hele organisatie leent zich daar ook goed voor. Bovendien is het werk erg afwisselend: ik weet van te voren eigenlijk nooit hoe mijn dag eruit gaat zien. Naast het reguliere kantoorwerk geef ik ook computertrainingen. Het is die variatie die mij aanspreekt, het is werkelijk nooit saai. Ik kan er echt van genieten als ik zie hoe mensen die eerst tegen een les opzagen en bijna met lood in de schoenen binnenkwamen aan het eind van de les komen vertellen dat ze iets geleerd hebben en het gevoel hebben dat ze nu iets kunnen. Als ze dan lachend het lokaal uitlopen, merk ik dat ze een stukje zelfvertrouwen hebben gewonnen. Dat doet me ontzettend goed.'

Vierdaagse

Om zich te ontspannen en 'om mijn hoofd leeg te krijgen' zoals ze zegt, gaat Marion graag een ommetje maken. Lekker met de hond of alleen wandelen door de natuur, in de prachtige uiterwaarden langs de Waal, kijken naar het water, de bloemen en de paden.
'De Vierdaagse loop ik nu voor de vijfde keer. Nou ja, eigenlijk moet ik zeggen: voor de negende keer, want ik heb 'm vier keer ook echt uitgelopen en ik ga dit jaar voor mijn vijfde kruisje.'

Beuningen

Met trots noemt Marion haar twee zoons. Ze zijn nu 20 en 23 jaar oud, en vertelt dat ze zich onderdeel voelt van het dorp Beuningen.
'Ik voel me hier helemaal thuis en ben volkomen geïntegreerd. Als lid van de gemeenschap maak ik graag deel uit van een bepaalde kern van mensen hier.' Ze doet nu geen vrijwilligerswerk meer in Beuningen zelf.
'Voor sommige doelgroepen mis ik toch wel meer activiteiten, maar vind het helaas tamelijk lastig iets goed van de grond te krijgen. Ik ben daar nu echter niet zo mee bezig, andere zaken zijn voorlopig belangrijker.
Beuningen is voor mij wel vol genoeg. Toerisme vind ik prima, maar je moet niet over de toeristen struikelen, zoals in Amsterdam.'

Door Ton van Hulst