Column Babbels
Column(B)ergerlijk
In Druten vereisen problemen vaak een lange adem. Neem nou de berg vervuilde grond in de wijk Tichellande. Drie maanden geleden gaf ik op deze plek wethouder Springveld al ongevraagd advies om er van af te komen, maar met beide is niks gedaan.
De grond levert geen gevaar op voor de volksgezondheid, maar ligt wel in de weg. De boel afvoeren gaat zes ton kosten en dat wil niemand betalen. Ook de gemeente niet, maar ze kwamen wel met een alternatieve oplossing: de gemeente investeert twee ton en wil de berg een beetje afgraven. Het restant krijgt daarna een bestemming die de bewoners mede mogen bepalen.
Inderdaad: je verwacht als bewoner van Tichellande dat de gemeente z'n werk doet en de fout herstelt, maar in plaats daarvan maken ze je ongewild onderdeel van de miskleun. Dat is burgerparticipatie van een geheel nieuw niveau.
Ondertussen heeft de partij Sociaal Maas & Waal al enkele keren vragen moeten stellen over wanneer die halve oplossing helemaal uitgevoerd gaat worden. Het antwoord van de wethouder is: binnenkort. Over mensen zand in de ogen strooien gesproken.
En dan is er nog Van Wanrooij. Het bouwbedrijf verdient flink aan de ontwikkeling van de wijk, maar wilde tot voor kort geen cent meebetalen aan het opruimen van de berg. Toch trekken ze nu de knip om de gemeente maximaal 50.000 euro tegemoet te komen. Een fooitje gezien de geschatte onkosten, maar soit, zand erover.
Samengevat: Druten en bouwbedrijf van Wanrooij zadelden de inwoners van Tichellande ongevraagd op met een ontsierende gifberg. Nu nemen ze uit de goedheid van hun hart halve maatregelen en de inwoners krijgen bij de gratie Gods invloed op waar er een boom en een bankje geplaatst mag worden. Maar de planning hangt als los zand aan elkaar.
Met instanties die hun kop zo in 't zand steken hebben de bewoners wel een berg nodig, een berg geduld.
Door Patrick Huisman
