Column Bas van der Hoeven

Puur geluk

Feesten zijn allang niet meer feestelijk. Alcoholvrij bier is het meest favoriete drankje, het luidkeels zingen van drinkliederen of het tappen van schuine moppen is verleden tijd. De meeste gasten praten met bezorgde blikken over kwalen die ze hebben of vrezen te krijgen.

Favoriet zijn horrorverhalen over springlevende buren die uit het leven zijn gerukt door een verwoestende ziekte. 'Hij heeft nog drie weken geleefd. Toen was het afgelopen.'

Laatst zat ik op een verjaardagsfeest bij vrienden in de tuin. Iemand begon te vertellen over een vriendin die door haar man ook na de scheiding werd geterroriseerd. 'Ze is niet in staat een nieuw leven op te bouwen, die vent blijft haar lastigvallen.' Het verhaal maakte prompt meer echtscheidingsperikelen los.

'Ik sta deze week tegenover mijn ex voor de rechter', vertelde een ander. 'Iets wat ik nooit wilde. Vraag me niet hoe het zover is gekomen. We wilden beiden de schade voor de kinderen beperkt houden. We hebben nieuwe partners, een nieuw leven, maar toch blijft het verleden mijn toekomst, die van haar én onze kinderen, verduisteren. Het is een bizar spel met alleen maar verliezers.'

We wurmden nog een alcoholvrij pilsje naar binnen. Ik bleek de enige te zijn die geen problemen met zijn exen had. Ik had een spoor van succesvol afgewikkelde huwelijken achter me gelaten. 'Puur geluk', zei de een. 'Jij bent nu eenmaal een watje', concludeerde de ander.

Eén vrouw had al die tijd gezwegen. Wel had ze onze gesprekken met groeiende belangstelling gevolgd. 'En jij', vroeg ik. 'Ooit gescheiden?'

Ze keek me aan met een droeve glimlach. 'Nee, nooit. Mijn man is drie jaar geleden gestorven. Ik heb alleen maar mooie herinneringen.'