Column Bas van der Hoeven

Nest

Ik lig nog in bed op een tijdstip dat de hardwerkende Nederlander zijn eerste pauze houdt. Vanuit mijn slaapkamer zie ik een nog kale boom waarin twee eksters een nest proberen te bouwen. Hij komt aanvliegen met takjes die hij tussen de stam en een zijtak probeert te klemmen. Zij hipt zenuwachtig op een belendende twijg en slaakt opgewonden kreetjes.

Ik denk aan het eerst bekende Nederlandse gedicht Hebban olla vogala nestas... Toegeschreven aan een monnik die duizend jaar geleden, waarschijnlijk met een non, een nestje wilde bouwen. Een gezin stichten, zoals dat heet.

Dat hoef ik niet meer. En als ik vanuit mijn bed naar de jonge ekster kijk, ben ik daar erg blij om. Hij blijft heen en weer vliegen, maar alle bouwmaterialen belanden op de grond. Ik weet niet wat hij fout doet, ik ben geen ekster, maar krijg wel medelijden met de vogel. Vooral omdat de opgewonden kreetjes van zijn vrouwtje zijn veranderd in afkeurend gekrijs. Ik versta haar niet, maar denk dat ze dreigt met een telefoontje naar 'Help mijn man is klusser', een tv-programma waarin falende klussers aan de schandpaal worden genageld, de presentator de man vernedert en vervolgens de vrouw des huizes verleidt.

Het mannetje wordt steeds nerveuzer en probeert steeds grotere takjes naar de bouwplaats te krijgen. Zij steekt geen poot uit maar kwettert wel steeds harder. Dan vliegt een derde ekstertje in de boom, bekijkt smalend de pogingen van de klusser en lokt dan het wijfje mee naar een boom verderop. Daar wacht een villa van een eksternest. De Yolanthe Cabau van Kasbergen onder de eksters zwicht voor deze weelde. Ik voel mee met de verliezer.

Dan roept mijn broer bij de voordeur. "Hee, kom eens uit je nest, ik heb zin in koffie."