Papa, ik lijk steeds meer op jou

Eind 2018, de Afferdense en Deestse uiterwaarden liggen er troosteloos bij. De laatste maanden van 2018 rijden shovels, kranen, bulldozers, dumpers en vrachtwagens, voor een leek zoals ik, ongeorganiseerd heen en weer. Vrachtwagens vol grond van Deest naar Afferden en van Afferden naar Deest. Zand naar links en weer naar rechts. Niet te volgen. Maar ze weten wat ze doen en de werkzaamheden vorderen gestaag. De weg die ik duizenden keer gelopen heb, is deels verdwenen en vanuit Afferden ook niet meer bereikbaar. Wat rest is een spoor van blubber, op dit moment niet meer te belopen.

Mei 2019 moeten de werkzaamheden afgerond zijn en kan de natuur zijn werk gaan doen. Blubber en zand zullen weer veranderen in een mooi stukje dynamische natuur.

Het is 30 december 2018, ik wandel met Body en Saar ter hoogte van Deest langs de Waal als mijn telefoon gaat. Het is mijn broer, de ademhaling van mijn vader is nog zeer zwak. Terwijl ik mijn broer nog aan de telefoon heb, is zijn ademhaling gestopt. Met tranen in mijn ogen haast ik me naar de auto toe wetende dat ik toch te laat ben. We waken al enkele dagen en over een uur zou ik mijn broer afgelost hebben.

Na een mooi afscheid in het crematorium zwaai ik nog als afscheid op het moment dat het luik van de crematieoven sluit. Vaarwel Pap of tot ziens …

Dezelfde avond loop ik met Body en Saar in het donker op de dijk. Het weer is niet geweldig, maar het deert me niet. Ik heb de oortjes in en luister naar de muziek die we in het crematorium hebben gedraaid. Ik laat mijn gedachten de vrije loop, haal mooie herinneringen op. Bij het nummer van Stef Bos ga ik op een bankje zitten. Tranen rollen over mijn wangen. Saar en Body springen op het bankje. Saar legt haar hoofd tegen me aan en Body legt haar hoofd op mijn benen. Ondanks mijn tranen moet ik glimlachen. Troost zonder woorden. Ik aai ze beide en als het liedje afgelopen is lopen we verder. Ze blijven naast me lopen tot aan de auto.

Pap, bedankt voor alles!
Het is mooi om steeds meer op jou te lijken...