Bas van der Hoeven
Bas van der Hoeven Foto: Bas van der Hoeven

Column Bas van der Hoeven: Smartlap

Column

Ik droomde dat meneer pastoor aan de hemelpoort verscheen. Bekaf van het verbieden van alles wat een stel oude mannen in Den Bosch verderfelijk vindt. Maar ja, die rare Ollanders zijn wel zijn bazen. Had-ie maar in Vlaanderen moeten blijven, daar slikken kerkgangers nog steeds kilo's zoete koek.

Maar allez, nu komt zijn beloning. Kijk, de gouden poort zwaait al open. Eindelijk! Wat een opluchting. Want hij, meneer pastoor, heeft vaak wakker gelegen in die lege, koude pastorie. Nadat hij weer eens ruzie had moeten maken met een parochiaan. Bijvoorbeeld met die man die het verdriet om zijn overleden vader nog in de ogen had. Eigenlijk had hij wel een arm om de schouder van die rouwende zoon willen leggen. Hij had willen troosten, zoals Jezus dat deed.

Maar ja, een smartlappenkoor in de kerk. Dat kan echt niet. Voor je het wist zongen zondige homo's als Gordon en Joling hun godslasterlijke deunen vanaf het koor. De duivel zou handenwrijvend achter een pilaar staan meeblèren.

Harry van Dooren, jaren pastoor van Beuningen, vond dat allemaal goed. Die zei dat de katholieke kerk een kerk van mensen was, niet van regels. Wat een onzin. Zonder wetten en regels zou de kerk een willekeurig clubhuis zijn, een platte uitgaansgelegenheid.

Kijk, daar staat Petrus. Verrek, de hemelportier lijkt sprekend op de Petrus van Doré. Meneer pastoor zwaait. Petrus niet, die kijkt nors.

'Zo', gromt de stichter van Gods aardse rijk, 'Meneer pastoor hè. Eindelijk, ze zitten beneden al op je te wachten. Een jaartje of wat vagevuur zal u goed doen. Daar kan uw verkilde ziel weer op temperatuur komen.'

Petrus wijst naar een kelderdeur. Hij strompelt de trap af, zwaveldampen komen hem tegemoet. Achter zich hoort hij luid gezang van een hemels smartlappenkoor.