De Maas en Waler Dat ben ik: Tanja de Waal

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Tanja de Waal
Leeftijd:                43 jaar
Woonplaats:        Wamel

'Ik had een geweldige jeugd in Afferden en ging in Druten naar de mavo. Na mijn opleiding in Berg en Dal heb ik diverse baantjes gehad, ik werkte onder andere op een riviercruiseschip. Vervolgens kwam ik op het toenmalige Boldershof terecht. Mijn volgende baan was in een verpleeghuis in Vinkeveen. Ik woonde toen op kamers in Utrecht, omdat er in Vinkeveen gewoon geen kamers beschikbaar waren.'
Als een ratelende ketting bijna vertelt Tanja over zichzelf en haar leven. In haar woonkamer staan enkele sfeervolle, ingetogen Mariabeeldjes en foto's van dierbaren op een kast. Ze worden zacht verlicht door kaarsen en waxinelichtjes en geven een rustige, bijna spirituele uitstraling.

'Ik wil graag veel leren, en ook nu nog doe ik verschillende cursussen en opleidingen. Daar krijg ik energie van. Ik wil mijn creativiteit ontplooien en mensen leren kennen. Naast mijn werk als activiteitenbegeleidster in de gezondheidszorg heb ik kort geleden een praktijk geopend in afslanken en reiki, dat is een alternatieve geneeswijze. Op de een of andere manier heb ik een bepaalde gevoeligheid. Ik krijg tijdens de behandeling van een patiënt signalen in mijn eigen lijf, die dan precies aangeven waar bij die persoon het probleem zit. Tevens ben ik natuurvoedingsconsulent en orthomoleculair kindercoach. Nee, ik ben geen zwever, hoor, ik ben heel nuchter. Vroeger wilde ik altijd stewardess worden, maar het komt denk ik doordat ik een gehandicapte tante had en een Down-syndroom-jongetje kende, dat ik toch naar de gezondheidskant ben getrokken.'

Haar vrije tijd vult Tanja graag met lezen. Boeken met waargebeurde verhalen, vooral als het over de tweede wereldoorlog gaat. 'Ik wil zulke verhalen helemaal beleven, er helemaal in opgaan. Ik vind het mooi als mensen hun eigen ervaringen willen delen met anderen. Als ik naar films kijk, zoek ik ook naar waargebeurde verhalen. Zelf heb ik ook wel het een en ander geschreven, dagboeken bijvoorbeeld, of in het bewonersblad en het reiki-contactblad.' Ze vertelt over een man op haar werk in het verpleeghuis die zo graag naar Ajax wilde, maar nog nooit buiten zijn woonplaats was geweest. 'Op een bepaald moment kreeg ik het voor elkaar dat hij, ondanks alle beperkingen, inderdaad mee naar Amsterdam kon. Ook zocht en vond ik een keer een dampartner voor een man die nooit naar groepsactiviteiten wilde. Nou, zulke verhalen bijvoorbeeld, die schrijf ik graag op, alleen voor mezelf. Ik geniet van het plezier dat ik dat voor elkaar heb gekregen en van de twinkeling die ik bij de mensen in hun ogen zie.'
Tanja zoekt ook regelmatig uitdagingen. 'Ik heb een aantal malen de Vierdaagse meegelopen, een keer zelfs volkomen ongetraind, nadat mijn vader was overleden. Op de startdag van die Vierdaagse werd 's middags een goede vriend begraven. Dilemma: starten of niet. Gezien het tijdstip van de begrafenis moesten beide haalbaar zijn, maar dan zou ik alle zeilen moeten bijzetten. Ik ben mezelf die dag dan ook echt voorbij gelopen, máár het lukte! Na die vermoeiende Vierdaagsedag kon ik op het kerkhof bijna niet meer vooruit, zo'n last had ik van mijn geforceerde heup. De volgende dag, tijdens dat saaie lange stuk bij Balgoy, dacht ik serieus: ik lijk wel niet wijs! Maar vastberaden als ik ben heb ik mede dankzij de steun van mijn moeder die dag, evenals de gehele Vierdaagse, toch uitgelopen. Ook mijn dochter heeft een keer meegewandeld. Ze was toen pas twaalf jaar oud en wilde op die manier graag geld ophalen voor een goed doel.'

Maas en Waal

Hier in Wamel heeft Tanja het goed naar haar zin, hoewel ze zich niet aan een plaats gebonden voelt. 'Ja, ik heb ook in Tiel gewoond, maar wij wilden onze dochter in een dorp laten opgroeien, niet in een stad. We hebben ook rondgekeken in andere dorpen in deze omgeving, maar uiteindelijk werd het toch Wamel. Ik vind het wel jammer dat je in Maas en Waal nauwelijks terecht kunt voor biologische producten en natuurvoedingswinkels. Wij gaan hiervoor dan ook naar Wageningen, Nijmegen, of soms zelfs naar Duitsland.
In Wamel, waar ik nu dertien jaar woon, ervaar ik een grote behulpzaamheid van de mensen, en gemoedelijkheid. Toen ik aan mijn been geopereerd was, kreeg ik hier van alle kanten hulp, en dat waardeer ik nu nog steeds', aldus Tanja.

Door Ton van Hulst