De Maas en Waler Dat ben ik: Hans Bogaerts

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Hans Bogaerts
Leeftijd:                70 jaar
Woonplaats:        Horssen

"Ik ben opgegroeid in Heesch bij Oss, waar mijn vader dierenarts was. Op mijn zeventiende ging ik naar Nijmegen, daar studeerde ik in 1974 af als huisarts. Ik moest meteen in militaire dienst en heb twee jaar gevaren bij de marine. Een mooie tijd was dat. Vervolgens vertrokken Gerrie en ik naar Zambia, waar ik drie jaar als tropenarts werkte in Lukulu, in een klein ziekenhuisje met 110 bedden. Onze jongste zoon, Bas, werd er geboren. Als je in Afrika gewoond hebt, is er altijd een periode vóór, een periode na, en 'Afrika', zeg ik altijd. Druten werd daarna onze plek in Nederland, we waren er blij mee. In die tijd was het, vanwege grote werkloosheid onder huisartsen, erg lastig een praktijk te vinden."

Hans heeft het landschap hier, dat duidelijk anders was dan wat hij in Brabant gewend was, wel zien veranderen. Ten gunste. "Het is hier duidelijk veel mooier geworden." In 1997 kwam hij in gesprek met Kitty Sophie Gerards, die plannen had om in het Land van Maas en Waal een Bijna Thuis Huis, een klein hospice, op te zetten. In 2003 werd het geopend. "Onlangs ben ik gestopt als bestuurslid, omdat het tijd wordt voor jong bloed. Maar ik ben nu wel van plan als vrijwilliger verder te gaan. Het Huis groeide van drie naar zes kamers. Naast de terminale zorg wil het Huis binnenkort ook respijtzorg gaan leveren, zorg aan doodzieke mensen waar de mantelzorg tijdelijk bij tekortschiet. Die mensen kunnen er tot maximaal drie weken verblijven. We verwachten er veel van onder het nieuwe bestuur, waar ik veel vertrouwen in heb. Zonder de tachtig (!) vrijwilligers is het echt onmogelijk een Bijna Thuis Huis draaiend te houden."

In 1981 volgde hij dokter Wasmann op, een welhaast legendarische voorganger. Hij begon alleen, in 1986 kwam Christien Maas erbij. "Uiteindelijk hadden we een groepspraktijk met vijf huisartsen. Het was druk werk, en met mijn gezin erbij met drie opgroeiende kinderen en dan ook nog onregelmatige nacht- en weekenddiensten draaien, waar Gerrie als achterwacht fungeerde, ja dat viel echt wel eens hard tegen. Gelukkig hebben de kinderen dat niet zo ervaren. De oprichting van de doktersdienst was voor ons gezin een grote verbetering. We hebben altijd met veel plezier in Druten gewoond.

Naar Horssen

In 2006 vroeg ik of ik mijn caravan kon stallen bij een boer in Horssen. Het eind van het liedje was dat ik zijn huis kocht. Heerlijk is het hier! Het lijkt hier echt of de tijd heeft stilgestaan." Vanuit de rustig en evenwichtig ingerichte ruime woonkamer kijk je recht op de middeleeuwse kerk en over het stille erf. Niets moderns verstoort je blik. Twee hondjes zorgen voor wat beweging, terwijl hij even stilstaat bij zijn vrouw, die helaas in 2016 overleed. "Zij vond het hier geweldig. Sinds ik alleen ben, ga ik minder fietsen dan vroeger. Ik rij nog wel eens lange afstanden, bijvoorbeeld de Elfstedentocht. Ik wandel tegenwoordig veel, afgelopen jaar onder andere de Nijmeegse Vierdaagse. Gelukkig kan ik onder andere hierdoor van het leven genieten, of ook als ik naar muziek luister, meestal klassiek. En mijn (klein)kinderen, die niet al te ver weg wonen, die zijn ook een bron van levenslust. De boerderij vraagt niet al te veel onderhoud, en ik vind het een genot op deze kalme, sfeervolle plek te mogen vertoeven." Toch zou Hans wel in een stad kunnen wonen, maar dan moet er wel een goed café in de buurt zijn. "Ja, dat mis ik wel in Horssen, en ook theater en bioscoop. Goed dat we Agora in Druten hebben.

Toneel

Ik heb trouwens zelf ook nog toneel gespeeld, ongeveer tussen 1983 tot 1987 was dat, bij À Propos. Ik deed het om van mijn verlegenheid af te komen. We speelden geen kluchten; eigenlijk was het iets te serieus.

Maas en Waal

Het Maas en Waalse rivierenlandschap vind ik werkelijk betoverend mooi, en het is ook een gemakkelijke uitvalsbasis voor bijvoorbeeld fietstochten. Helaas wordt de Maas en Waalweg steeds drukker, vooral als deze nog eens verbreed gaat worden. Nee, het toerisme mis ik hier echt niet. Tijdens de eerste vijftien jaar dat ik hier woonde, bekroop me regelmatig het verlangen weer naar Brabant terug te keren, maar dat is al lang over!"

Door Ton van Hulst