Bas van der Hoeven
Bas van der Hoeven Foto: Bas van der Hoeven

Column Bas van der Hoeven

Column

Kerstpakket

Van alles dat mijn grijze decemberverleden kleur gaf, mis ik het kerstpakket het meest. Een doos vol luxe artikelen die mijn vader kort voor Kerstmis kreeg van zijn werkgever. De scheepswerf in mijn dorp stond bekend om deze riante eindejaarsuitkering in natura.Werknemers en hun gezinnen verheugden zich elk jaar weer op de enorme doos vol levensmiddelen die normaal onbetaalbaar waren voor een arbeidersgezin.

In de gloriejaren van de scheepswerf werkten er 350 man. Die kregen allemaal een paar dagen voor kerst het pakket thuisbezorgd. Door een plaatselijk transportbedrijf dat op die manier ook een kerstbonus binnenhaalde. Alle producten werden ingekocht bij plaatselijke winkeliers, ook de twee flessen sterke drank die apart in een losse doos bij elk kerstpakket werden verstrekt. Bessenjenever voor moeder de vrouw en een fles ouwe klare voor de heer des huizes.

Man en vrouw gingen er eens goed voor zitten. Aan de keukentafel begonnen ze met een neutje uit de respectievelijke flessen, daarna met het uitpakken van de met houtwol gevulde grabbeldoos. 'Oooh, een doos met ragoutbakjes!' 'Toevallig! Ik vind hier een blik ragout!' 'Kijk, een doos met flikken. Van Verkade!' 'Nou ja, ik heb twee blikken. Met runderbouillon!' Het huis was even vol vreugde. Voor de kinderen zaten er rolletjes Rang en flessen Exota in de doos. Als die versnaperingen op waren, moesten we naar bed. Daar hoorden wij vader en moeder nog lang uitpakken en doorzakken. Geplaagd door koolzuurkrampen en kiespijn lagen we nog wakker als ze naar boven stommelden. Vader bromde, moeder giechelde.

Het kerstpakket zorgde in de vorige eeuw voor een bijzonder moment om collectief naar uit te kijken. Eind september overspoelde een geboortegolf het dorp. De werf was daardoor verzekerd van een stroom aan nieuwe werknemers. De kerstpakketkinderen, werden ze genoemd.