Lieke Gerritsen

HET KERSTVERHAAL VAN MAAS EN WAAL

Het had de hele dag gesneeuwd en Maas en Waal lag onder een dikke witte deken die alle geluiden dempte. Het was midden in de nacht en er was geen mens op straat. Het enige teken van leven was het spoor van voetafdrukken in de sneeuw, dat hij nu al urenlang volgde. Zijn adem maakte wolkjes in de koude lucht, terwijl hij hijgend zijn best deed om precies in de voetafdrukken van zijn voorganger te gaan staan. Niemand wist dat hij hier was. Achter de ramen van de huizen flonkerden lichtjes en droomden mensen over morgen. Dan was het kerstmis. Tenminste…

Dat hoopte Mark. Vanuit zijn slaapkamerraam zag hij iemand lopen. Mark keek op de klok, het was 12 uur. Wat deed die man om middernacht op straat? Hij wist het niet dus ging de voetstappen van die man volgen. Het duurde wel erg lang. Ongeveer een kwartier later was hij bij een verlaten gebouw, hij ging naar binnen. Hij hoorde stemmen, een boze en een angstige stem. Wie zijn die mensen? Hij keek voorzichtig om het hoekje en schrok, was dat de kerstman?! De man keek zijn kant en Mark verstopte zich achter een paal. Oef, dat scheelde een haartje. Toen die enge, boze man weg was ging Mark naar de man toe. Bent u de kerstman, vroeg hij voorzichtig. Ja ik ben de kerstman, ik ben gevangen genomen door die man die daar voor me stond, hij heeft een hekel aan kerst en wou er zo voor zorgen dat kerst niet door zou gaan. Mark was sprakeloos. We moeten hier weg.

Ik wil graag helpen maar heb de sleutel niet van de handboeien. Dat weet ik zegt de kerstman, daar achter die muur hangt een kastje daar moet de sleutel tussen zitten. En ja hoor, na een paar verkeerde sleutels had Mark de goede sleutel te pakken. Oké, en nu moeten we kerstmis redden,ik moet de cadeautjes nog onder alle kerstbomen leggen hier in Maas en Waal zei de kerstman.

Jij kent de weg hier heel goed, zou je willen helpen?

Natuurlijk wil ik helpen. De kerstman ging terug naar zijn geheime werkplaats en Mark mocht mee. Daar waren alle hulpjes van de kerstman opgelucht dat hij terug was. En Mark... die keek zijn ogen uit. En hij geloofde zijn oren niet toen de kerstman zei dat hij mee mocht in de slee om alle cadeautjes weg te brengen. Omdat we zo laat zijn kunnen we best een extra hulpje gebruiken. Toen ze klaar waren bracht de kerstman Mark weer naar huis. De volgende dag lagen er net zoals ieder jaar cadeautjes onder de kerstboom.

Door Mark is de kerstman bevrijd en kon kerstmis dit jaar toch doorgaan.