Afbeelding
Foto: Pixabay

Anieck Pouwel

Algemeen

HET KERSTVERHAAL VAN MAAS EN WAAL

Het had de hele dag gesneeuwd en Maas en Waal lag onder een dikke witte deken die alle geluiden dempte. Het was midden in de nacht en er was geen mens op straat. Het enige teken van leven was het spoor van voetafdrukken in de sneeuw, dat hij nu al urenlang volgde. Zijn adem maakte wolkjes in de koude lucht, terwijl hij hijgend zijn best deed om precies in de voetafdrukken van zijn voorganger te gaan staan. Niemand wist dat hij hier was. Achter de ramen van de huizen flonkerden lichtjes en droomden mensen over morgen. Dan was het kerstmis. Tenminste…

… dat zeiden ze. Voor Nadir voelt het niet als Kerstmis. Hij krijgt morgen te horen of hij het land wordt uitgezet of in Nederland mag blijven. Als hij niet mag blijven, dan pakt hij morgen het vliegtuig naar Syrië, naar het gebied waar oorlog is. Nadir is bang, want zijn familie is aan deze oorlog al overleden. Hij heeft niemand meer, alleen zijn vrienden en een pleeggezin in Maas en Waal waar hij al twee jaar bij woont.

Wat zal het een geweldig kerstcadeau zijn als Nadir in Nederland mag blijven en een verblijfsvergunning krijgt. Dan wil hij zijn allergrootste droom waarmaken, een eigen studio waar hij dag en nacht liedjes kan schrijven en uitbrengen. Nadir is al bezig met muziek sinds hij klein is. Hij pakte de pannen van zijn moeder en trok takken van de bomen en gebruikte die als drumstokken. Zijn moeder zorgde altijd voor hem en zijn vader was altijd weg. Hij vocht in het leger. Op een gegeven moment kregen Nadir en zijn moeder te horen dat hun vader niet meer terug naar huis zou komen, want hij was op een landmijn gestapt en toen ging hij dood. Zijn moeder is tijdens de oorlog getroffen door een kogel. Op dat moment was Nadir al gevlucht.

Nadir wordt door een koude windvlaag wakker geschud uit deze nare gedachten. Hij bedenkt zich om naar huis te lopen en in zijn bed te gaan slapen, want morgen is een speciale dag, namelijk Kerstmis.

De volgende morgen komt Nadir beneden en hebben zijn pleegouders de tafel al leuk gedekt. Vrolijk kerstfeest zeggen ze als Nadir binnenkomt. Ze gaan met z'n allen aan tafel zitten en beginnen aan het kerstontbijt. Na enkele minuten hoort Nadir de brievenbus. Hij rent er gelijk naartoe en ziet een brief liggen van de IND. Hij scheurt hem open en leest hem voor: 'Beste Nadir, wij hebben besloten om u een verblijfsvergunning te geven.' Nadir leest de brief niet eens verder en springt een gat in de lucht. 'Deze kerst kan niet meer stuk', roept hij.