Babbels: Wat een bak

Stel u voor: u zit nietsvermoedend thuis op de bank en ineens wordt u opgeschrikt door lawaaierig geklepper en de penetrante geur van rottend vuil. Wat blijkt? Op uw oprit staan onaangekondigd twee mensen door uw omgekieperde afvalcontainers te spitten.

Dat klinkt wellicht als kolder, slechte sciencefiction of heel hongerige daklozen, maar het gaat echt gebeuren. In 2019 trekken afvalcoaches van de DAR door Beuningen, omdat een deel van de inwoners geen restafval inlevert. Daarom komt de afvalpolitie er persoonlijk naar zoeken: 'Ze openen willekeurige containers om te kijken of het juiste afval erin zit', zo meldt de gemeente.

Nog los van de vraag wie dit onsmakelijke klusje wil klaren, vraag ik me af of het überhaupt wel mag. Mocht ik verdacht worden van ernstige delicten, dan kan ik het me voorstellen dat mijn afval ongevraagd onderzocht wordt op lichaamsdelen of ander belastend materiaal. Maar om nu willekeurig en steekproefsgewijs afvalbakken door te spitten?

We hebben onze privacy tot in het extreme beveiligd met een nieuwe wet. Daar zitten toch zeker geen mazen in waardoor veredelde vuilnismannen ineens hun neus in mijn zaken mogen steken?

Deze situatie is uiteraard ontstaan door de perverse prikkel van het omgekeerd inzamelsysteem. Je moet je afval zelf wegbrengen én het kost je geld. Dat is dubbel straf en dat pikt een Beuningse burger niet. Dus het restafval verdwijnt al tijden op creatieve wijze: tussen het plastic, onder het kattengrit in de biobak of gewoon gedumpt in de natuur. Ja, dat is allemaal dom, fout en onwenselijk. Maar ook heel menselijk.

De gemeente moet dus niet ons afval uit de container vissen, maar het eigen beleid in de kliko stoppen. En die afvalcoaches hoeven niet weg. Er is ook nog een gemeentelijk gezondheidsprogramma om mensen van hun overgewicht af te helpen. Daar kunnen ze met de feestdagen in aantocht álle hulp bij gebruiken.

Door Patrick Huisman