De Maas&Waler Dat ben ik: Willie Eikhout

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Willie Eikhout
Leeftijd:                68 jaar
Woonplaats:        Druten

De bij velen bekende Willie Eikhout werd geboren in Druten, waar ze na haar middelbare school op het toenmalige Boldershof ging werken, op het secretariaat. De laatste jaren voor haar pensionering werkte ze als ambtelijk secretaris voor de ondernemingsraad.

'In die vijftig jaar heb ik heel wat veranderingen meegemaakt, onder andere in de leiding. Besturen en directeuren kwamen en gingen. Daar had ik soms wel moeite mee, want telkens veranderde er wel weer iets, afhankelijk van de inzichten van degene bovenaan. Ik ben nu nog wel lid van de Bewaorsvrouwe van Boldershof. Het is fijn te weten dat de directeur achter ons initiatief staat en ons ook faciliteert. We beheren het erfgoed van Boldershof, en hebben een kleine expositieruimte. Eigenlijk is het niet meer dan een inloopkast. Op een grote zolder bewaren we dossiers en voorwerpen die we soms tentoonstellen.'

Rondleidingen Boldershof

Af en toe geven de dames een rondleiding over het terrein, en vertellen ze over vroeger, bijvoorbeeld tijdens familiedagen. Willie vertelde wel eens het verhaal over de kinderen die tijdens de oorlog onderdoken, de zogenaamde Bouvigne kinderen. 'Wij hebben er ook aan meegewerkt om familie op te sporen, want soms komen mensen erachter dat ze nog een tante hier op Boldershof hadden. We hebben stapels dossiers die we kunnen raadplegen. Inmiddels hebben we zelf enkele filmpjes gemaakt van onze activiteiten. Belangstelling is er zeker; er komt binnenkort zelfs een kleine tentoonstelling in de oude toren in Afferden. Een hoogtepunt vond ik het honderdjarig bestaan van de instelling, bij welke gelegenheid wij een expositie hebben ingericht.'

LORD

Willie vertelt over haar andere activiteiten. Ze heeft Nederlandse les gegeven aan vluchtelingen en was betrokken bij de LORD, de Drutense omroep in de jaren '80 en '90. 'Daar was ik onder andere omroepster, maar ik ging ook de straat op om mensen te interviewen. Dan ging er regelmatig iets mis, zoals een camera die iedere keer weer raar deed. En daar stond je dan, in de vrieskou, zonder reserve-apparatuur. Ook ben ik bestuurslid geweest van de rijvereniging en de tennisclub. Vanaf mijn vijftiende jaar heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan. Nu nog ben ik ieder jaar jurylid bij een carnavalsoptocht.'

Leste Mert

Tot aan haar tiende jaar woonde Willie op de Kattenburg. In november stonden de kraampjes van de Leste Mert bij haar voor de deur. In plaats van snoep kocht ze een schriftje, een potloodje en een gummetje, dan had ze iets blijvends en kon ze lekker schrijven. 'Ik herinner me nog goed hoe we als kinderen op de net opgebouwde kramen speelden, daags voor de Leste Mert; ook die dag was voor mij al een feest.' Nu is ze weer betrokken bij de grote jaarlijkse streekmarkt, als secretaris. ('Op de een of andere manier word ik overal secretaris…') Het is voor de organisatie nu drukker dan anders, vanwege het 200-jarig bestaan van de markt. 'Ik doe mee met de vergaderingen, maak de notulen, en neem deel aan het veurpruuve. Dan keuren we de dag ervoor de erwtensoep, want die moet natuurlijk wel in orde zijn tijdens de Leste Mert. We krijgen een uitnodiging van de gemeente, en staan al om zes uur 's morgens klaar. Er is veel te doen: boeren, standhouders, dierenartsen, keurmeesters en EHBO'ers ontvangen, premies uitreiken, allerlei vragen beantwoorden. En mensen helpen die op het laatste moment nog een kraampje willen hebben.'

Vooruitkijken

Het is de enige dag in het jaar dat Willie een glaasje Jägermeister drinkt. Eentje, beslist niet meer. 'Eigenlijk vind ik het helemaal niet lekker, maar ik heb nou eenmaal die traditie voor mezelf…' In de organisatie probeert men vooruit te kijken. Dit jaar worden er voor het eerst streekproducten aangeboden; als dat goed bevalt wordt dat concept uitgebreid. 'Vroeger stond er veel vee in de Hogestraat, maar nu moeten we zelfs premies betalen om boeren over te halen hun dieren mee te brengen. Ook zorgen we ervoor dat er leuk kleinvee staat; bokjes, kippen en konijnen en zo. Dat is leuk voor de kinderen.'

Het wonen in Druten is fijn, vindt Willie. 'D'n Bogerd is een grote aanwinst. Maar op het punt van het openbaar vervoer kan het wel beter', zegt ze. Een treinstation zou een pluspunt zijn.'

Door Ton van Hulst