Afbeelding
Foto: Maik Jansen

De Maas&Waler Dat ben ik: Maurice Oude Tijdhof

Algemeen

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Door Ton van Hulst


Naam:                Maurice Oude Tijdhof
Leeftijd:                48 jaar
Woonplaats:        Afferden

'Oorspronkelijk kom ik uit het zuiden, Zuid-Limburg, net als mijn vrouw. We leerden elkaar daar kennen als vakantiewerkers bij Albert Heijn. Mijn eerste echte baan was in Nijmegen, daar zijn we toen naartoe verhuisd. Maar we zijn beiden geen stadsmensen, daarom vertrokken we na vier jaar naar Druten, waar ook ons eerste kind geboren werd. Hoewel de huizenprijzen hier veel hoger lagen dan in onze Limburgse plaatsen Stein en Elsloo, zochten we een meer kindvriendelijke buurt, en die vonden we in de nieuwbouwwijk in Afferden, ongeveer zeventien jaar geleden. We voelen ons hier helemaal thuis, maar bourgondisch als we zijn keken we toch wel even raar op, in het begin, toen we in de supermarkt niet meer dan een enkel rijtje bier zagen staan. Ja, wat wil je, in Limburg waren we gewend aan hele pallets', zegt hij lachend.

Door zijn enthousiasme en open karakter vond Maurice al snel aansluiting. Binnen de kortste keren zat hij bij de buurtvereniging, en via de schoolgaande kinderen groeide het aantal contacten snel. De buurtvereniging bestaat nu niet meer, maar die heeft men nu ook niet meer nodig; de contacten blijven toch wel bestaan.

Huttenbouw

Op een bepaald moment hoorde hij over de huttenbouw, een verschijnsel dat ze in Limburg niet kenden. 'Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in, en dacht, ik ga daar een beetje met pallets lopen sjouwen, maar ik moest van mijn vrouw. Iemand vroeg me daar of ik aan sport deed, en ik antwoordde, och... ik zwem een beetje.. Vervolgens werd mij gevraagd of ik zin had om mee te gaan volleyen. Ik kwam er niet meer onderuit, en volleybal nu al veertien jaar. Enkele jaren heb ik ook het clubblad gedaan, omdat ik handig ben met computers.'
Het hutten bouwen was te leuk om er niet mee door te gaan, en in de jaren daarna stak hij meer en meer zijn handen uit de mouwen. Vanwege zijn organisatietalent werd hij gevraagd in het bestuur te komen. En toen ging het hard. 'Ik ben alweer elf jaar voorzitter, en de huttenbouw is zo'n beetje mijn kindje, of eigenlijk het kindje van ons hele gezin. Zelfs mijn dochter en zoon werken mee in de jeugdleiding.'

Met de buurt wilde men iets doen voor Halloween, drie of vier jaar geleden, maar toen kwam iemand met het idee dat dan maar gelijk voor het hele dorp te organiseren. Het was typisch iets voor de SOK (Stichting Oaffers Kinderpret, red.), en nu kent de succesvolle optocht elk jaar veel deelnemers. En wie is er ook bij? Precies.

Carnaval

'En toen stond er ineens een overbuurman, die prins carnaval was geworden, op de stoep. Of ik ook zin had, gewoon een beetje meehelpen met schminken en zo. Je begrijpt het al, het duurde niet lang of ik werd gekozen tot prins carnaval. En tijdens de pronkzitting heb ik tien jaar lang een act gedaan. Ze noemen me hier wel het ADHD-konijn, omdat ik tijdens carnaval eens een konijnenpak droeg en kennelijk bijzonder enthousiast mee feestte. Dat waren ze hier niet gewend.'

Van project naar project

Maurice is niet te stoppen. Gedreven vertelt hij verder over het jaar 2013, toen hij het Nederlands Kampioenschap Combine racen bezocht, en waar het idee werd geboren om mee te doen met de Crazy Brommer Race, een race waarin zijn team al zes jaar achter elkaar als eerste eindigde. 'Tja, we zijn gewoon een beetje gek, en doen dat er ook nog gewoon tussendoor. Eigenlijk hobbelen we van project naar project, als er iets te doen is zijn we er bij. Maar ja, dat kan alleen met steun van thuis. Zo neemt mijn vrouw bijvoorbeeld altijd vrij van haar werk voor de huttenbouw.'

Tijdgebrek

Laatst werd Maurice nog gevraagd voor het toneel, maar dat gaat helaas niet lukken vanwege tijdgebrek. Veel mensen kijken op als ze horen dat hij een kantoorbaan heeft; hij is ingenieur en ontwikkelt computerchips. Er wordt gezegd: 'Hij doet het niet zozeer op kracht, maar op karakter. Hij is een doorzetter en een ware aanwinst voor het dorp.'

Maas en Waalse Oktoberfeesten

'In dit kleine dorp hebben we zulke fijne contacten. Mijn familie mag dan in Limburg wonen, in Afferden vind ik mijn vrienden, met wie ik aankomend weekend traditiegetrouw naar de Maas en Waalse Oktoberfeesten ga', besluit Maurice.