Column Struinen met Saar: Kraaien

Column

Samen met mijn honden Saar en Body struin ik dagelijks door de natuur in de omgeving, vaak in de Afferdense en Deestse uiterwaarden. 

Iedereen weet wel hoe een kraai eruitziet. Ikzelf noem eigenlijk bijna alle zwarte vogels kraaien. Nou ja, ik weet nog wel het verschil tussen een merel en een kraai, maar daar houdt het voor mij wel op.

Lopend met iemand op de uiterwaarden zei ik dat er veel kraaien op de uiterwaarden zitten en ik wees er naar één. De man vertelde me dat dat een roek was en geen kraai. Hij leerde me ook een mooi ezelsbruggetje. Een roek is een kraai met een broek.

Een kraai heeft geen veren op de poten en bij een roek is de helft van de poten bedekt met veren. Ook is de snavelbasis kaler dan bij de kraai waardoor de snavel langer lijkt. De roek komt trouwens minder in ons land voor. Alweer wat geleerd.

Thuisgekomen ging ik toch even googelen en daar las ik dat tot de kraaiachtigen behoren: kraaien, roeken, raven, kauwen, eksters en de Vlaamse gaai. Allemaal slimme vogels met een sterk aanpassingsvermogen. Ze behoren tot de orde van de zangvogels.

De ekster is het gemakkelijkst te herkennen door zijn zwart-witte kleur. Een oud volksgeloof zegt: Eén brengt onheil, twee brengen geluk.

De kraai heeft soms een groene glans en is een echte opportunist. Ze eten bijna alles: insecten, eieren, kleine zoogdieren, jonge zangvogels, keukenafval, graanresten, kiemplantjes en kadavers.

De kauw is iets kleiner dan een kraai en is het gemakkelijkst te herkennen aan zijn opvallend grijze achterhoofd en blauwwitte oogcirkel. Kauwen zijn veelal aanwezig op daken, lantaarnpalen en schoorstenen en foerageren vaak in groepen in weilanden.

Even groot als de kauw is de Vlaamse gaai, de kleurrijkste vogel onder de kraaiachtigen, met zijn roze-bruin verenkleed, witte stuit en blauwe vleugeldekveren. De gaai zorgt mede voor het voortbestaan van eiken. Gaaien verstoppen vaak eikels in zachte grond, en bij het oppeuzelen van de wintervoorraad vergeet hij wel eens een eikel die dan de kans krijgt om te ontkiemen.

Tot slot hebben we nog de veel grotere raaf. Praktisch uitgeroeid in de Benelux, maar na herintroductie in de jaren zeventig weer met een opmars bezig.

Saar en Body liggen aan mijn voeten en ik zeg tegen ze dat ik vanavond de verrekijker mee neem om te zien of ik deze zwarte rovers nu kan onderscheiden. Ze kijken omhoog met een blik van, goh, wat praat jij weer vloeiend onzin. Nou ja, vloeiend… (-: