Komkommer en kwel

Komkommertijd betekent media-aandacht voor goed nieuws. En goed nieuws is voor een columnist geen nieuws, dus met alle gloriaberichten van afgelopen week kon ik niet veel. Tot ik het gejubel eens goed onder de loep nam.

Zo gaan deze week de scholen van start en alle basisschoolleerlingen hebben gegarandeerd een juf of meester. Niemand heeft de kinderen gevraagd of zij dat zulk goed nieuws vinden, maar na zes weken zal menig ouder juichen als hun kroost weer in de schoolbanken verdwijnt.

Museum Tweestromenland heeft een tentoonstelling ingericht van de bekende fotografen Hans Barten en Ger Loeffen. Een foto zegt meer dan 1.000 woorden, toch wil het museum dat bezoekers de beelden voorzien van zelfbedachte essays en gedichten. Vakwerk krijgt dus onderschriften op Sinterklaasrijm niveau. Dat kan ik ook: "Tweestromenland moet beter denken, voordat ze professionals krenken".

Rockfestival 't Zeeltje had prettig nieuws: het besluit om op vrijdag meer muziekstijlen dan alleen heavy metal te presenteren blijkt aan te slaan. Zondag mochten omwonenden trouwens gratis genieten van coverbandjes. Een origineel gebaar, nu maar hopen dat ze na twee dagen geluidsoverlast nog wat konden horen.

Een ander zoet, feel good verhaal was de Oeffeltse vierdaagseloopster die via Facebook probeerde haar vierdaagseliefje te vinden. Ze hadden na een dag samen gelopen, gelachen en gepraat te hebben volgens haar echt een klik. Best gek dat je ondanks die klik geen telefoonnummer hebt of zijn naam niet weet. Maar als een man uit zichzelf geen avances maakt richting een vrouw betekent het twee dingen: zijn vriendin wacht op de Wedren of zijn man had geen zin om mee te lopen.

Geen slecht nieuws dus deze week? Nou, een automobilist reed afgelopen week een deel van de muur om de Ewaldenkerk in Druten eruit. Ik dacht heel even dat het een boze kerkganger uit Horssen, Puiflijk of Deest was. Maar eigenlijk zou dat goed nieuws zijn toch?

Patrick Huisman