Hulpvogel

Huisdieren worden steeds meer betrokken bij vakantieplannen. Je ziet het aan het toenemende aantal fietsers met een teckel in een mand op de bagagedrager. Soms hangt er zelfs een plastic minicaravan achter de e-bike waarin hond en poes onbeperkt van het uitzicht genieten.

Het is een mooie ontwikkeling: je huisdier niet naar een asiel verbannen omdat jij zo nodig naar een ver land moet. Planeetbewuste mensen vliegen niet meer, ze stippelen een fietsvakantie uit in eigen land en nemen Vlekje en Stippel mee.

Natuurlijk heeft die ontwikkeling een keerzijde. Op terrassen en campings is het een gemiauw, geblaf en gewildplas van jewelste. Huisdieren zijn vakantiebeesten. Los van hun territorium vertonen ze grote overeenkomsten met dronken Russen op de Wallen.

Dan weet u het wel.

De dier-mee-op-vakantietrend verspreidt zich snel. Laatst zag ik een echtpaar - met de verbeten trekken van beroepsgenieters - arriveren op een bosterras. Hij droeg een rugzakje in de vorm van een kooi. En, ja hoor, uit de gazen gevangenis kwam een papegaai. De vrouw haalde een opvouwbare zitstok uit haar tas en plaatste het dier daarop.

Vooral het zwijgen van man en vrouw bracht mij op het idee dat het hier een doofstom stel met een hulpvogel betrof. De papegaai zou bij het verschijnen van de ober luidkeels "Twee bier en een zakje pinda's" roepen.

"Wat mag het zijn?", vroeg dezelfde vrolijke dame die onze bestelling had opgenomen aan het paar. Ik wachtte in spanning af. De vogel fladderde op de kaart en wees met zijn linkerpoot drie keer naar een glas.