Column Bas van der Hoeven: Jean-Claude

Soms zegt een beeld meer dan duizend woorden. Dat dacht ik toen ik zag hoe de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, dronken een trap afgeholpen moest worden door zijn politieke vrienden. Het leverde een vermakelijk schouwspel op. Brusselse Bastards of zo. Jammer was wel dat het niet in scène was gezet. Het gebeurde echt tijdens een NATO-bijeenkomst. En als het om oorlog en vrede gaat, kun je het beter pas ná de bijeenkomst, als de cameramannen weg zijn, op een zuipen zetten.

Maar Jean-Claude (JC) lust hem wel. Dat weten we van Jeroen Dijsselbloem, de laatste der PvdA-ers. De voormalig minister en eurogroepvoorzitter noemde Juncker ooit een 'stevig roker en drinker'. Het gezwalk van JC wekte veel ergernis en was munitie voor de europahaters. Op sociale media verschenen zinnen als: 'In Brussel verzuipen ze ons geld. Daarna schuiven ze elkaar vretend en lallend de vette baantjes toe.' In Engeland leek de Brexit plots weer dé oplossing voor alle problemen die het Verenigd Koninkrijk teisteren.

Maar, gelukkig was JC niet dronken. Hij heeft last van de grote zenuw in zijn bovenbeen, zo verklaarde zijn voorlichter. Een vorm van ischias. Daardoor krijgt hij onverwacht last van klapvoeten, zwabberkuiten, slappe knieën en weigerende sluitspieren. Kun je beter straalbezopen zijn, lijkt me.

Hoe dan ook, het kwaad is al geschied. Ook al bezwoer JC-ondersteuner Mark Rutte, geheelonthouder en goudeerlijk, dat JC geen druppel had gedronken. Overal duiken nu oude filmpjes op van een duidelijk aangeschoten, zelfs bezopen JC. Europa wankelt. Niet door onenigheid over miljarden of immigranten, maar door een zwalkend boegbeeld. Die man moet weg. Dronken of niet, hij kan die zware functie blijkbaar niet meer aan. Met zo'n voorzitter heeft de Europese Commissie geen vijanden meer nodig, maar draagt zichzelf ten grave.