Babbels

Schipperen

Eerlijk is eerlijk: ik gebruik zelden een pontje om de Maas over te steken, terwijl ik wel in Gelderland woon en in Brabant werk. En áls ik het doe, dan is het om toerist in eigen streek te spelen. Met mooi weer geeft zo'n pont meteen een soort van nostalgisch, vakantieachtig gevoel.
Dat er nog iemand aan mijn raampje contant geld komt halen voelt best prettig en vertrouwd. Ik word oud, ik weet het.

Maar na maanden uitzichtloos ruziën over hun salaris is de romantiek er bij de 24 veermannen wel vanaf. De FNV beticht het bestuur van Stichting de Maasveren van machtsspelletjes en uiteraard ook andersom. Om het heen en weer van te krijgen.
Minder prettig is dat de inwoners van vooral West Maas en Waal en Druten hierdoor geregeld met zwemvest en rubberbootje aan de slag kunnen als ze naar de overkant willen. Uit protest hebben de veerdiensten de laatste tijd namelijk het werk geregeld neergelegd.

De oplossing is zoals altijd meer geld. Om de veermannen een normaal salaris te geven moet de prijs per overtocht met 5 cent omhoog. Vijf hele eurocenten. Althans dat beweren de schippers. Stichting de Maasveren komt op veel hogere bedragen. Dus daar is men het uiteraard ook niet over eens.

Volgens de stichting zouden ook de gemeenten hun subsidie intrekken als de prijzen flink verhoogd worden wegens de personeelskosten. Daar geloof ik dus niets van, sterker nog: die stichting bazelt maar wat.
Geen enkele gemeente en niet één politieke partij zou de subsidie stopzetten aan pontjes waar velen van afhankelijk zijn. Als je politiek zelfmoord wil plegen, is dit een aardige methode.

De stichting Maasveren moet gewoon over de brug komen en ervoor zorgen dat de mensen van de pont het volle pond krijgen. En geen zorgen als het niet gepast kan, de veermannen hebben altijd voldoende wisselgeld.

Patrick Huisman