Meer dan een gevoel

Van sommige liedjes weet ik nog precies waar ik ze voor het eerst hoorde. Een van de mooiste: More than a feeling van Boston.

Eind 1976 woonde ik in een kelderappartement onder een schipperscafé. Met een valkparkiet en twee grote, zelfgebouwde geluidsboxen. Zoals iedere dag zette ik die ochtend als eerste de radio aan: een rustig intro, daarna zang, mijn leven viel naadloos samen met de tekst:

I looked out this morning and the sun was gone
Turned on some music to start my day
I lost myself in a familiar song
I closed my eyes and I slipped away

De dag daarvoor had ze me verlaten. Niet omdat ze niet meer van me hield, maar omdat haar moeder dat wilde. Die vond me te min voor haar magnifieke dochter.

It's more than a feeling
When I hear that old song they used to play
And I begin dreaming
Till I see Marianne walk away
I see my Marianne walkin' away

Ze heette geen Marianne, maar wandelde wel uit mijn leven. Weliswaar kwam ze een week later terug, maar die dag scheurde 'meer dan een gevoel' mijn hart aan flarden en voerde het aan de honden die hongerig door mijn brein slopen. Een jaar later waren we getrouwd en zeven jaar daarna gescheiden. Mijn leven voltrok zich als een driestuiverroman. Ik vond de liefde van mijn leven, verloor ook haar en raakte uiteindelijk bevriend met mezelf.

So many people have come and gone
Their faces fade as the years go by
Yet I still recall as I wander on
As clear as the sun in the summer sky

Hier zingt een gekweld man. In 2007 werd Boston-zanger Brad Delp dood in zijn badkamer gevonden. Op zijn T-shirt een briefje: I am a lonely soul.