Buixushaag

Te dik voor een erehaag. Kan dat?

Ja, dat kan, volgens de Vereniging Erepeloton Waalsdorp.

Dikke mensen zijn niet meer welkom in het erepeloton vrijwilligers die op 4 mei in de Scheveningse duinen de doden herdenken die hier in WOII zijn gefusilleerd.

Het regende klachten. Tv-kijkers hadden zich volgens de vereniging in voorgaande jaren geërgerd aan vrijwilligers met een 'fors postuur'. Ze klaagden per e-mail dat de uit de haag stekende buiken afleiden van de plechtigheid. De mannen dragen allemaal een blauwe overall. Maximaal verkrijgbaar in maat 60 en dat levert schokkende taferelen op: losspringende knopen bijvoorbeeld waardoor groezelige T-shirts of harige buiken zichtbaar worden.

Een van de gewogen en te zwaar bevonden 'forse mannen' mocht in de krant zijn verhaal doen. Bij het artikel stond een grote foto, en profiel. Duidelijk was dat er sprake moet zijn van een flinke erehaag om deze buik in het gelid te houden. Anderzijds: we zijn niet voor niets bevrijd van de Nazi's. Übermenschen die streefden naar een superras van slanke, blanke, blonde blauwogigen. (Ze waren niet altijd consequent: Hermann Göring had volgens mij een flinke pens, maar daar trok hij die brede koppelriem strak omheen.) Maar goed, wij zijn bevrijd van enge selectiecriteria. In vrij Nederland telt iedereen mee, ongeacht huidskleur of postuur.

In theorie zeker.

De uitverkoren mannen vormen een erehaag. Een haag. Die moet 'strak geschoren' zijn anders is het geen haag meer. Nou ja, je zou een haag met uitstulpingen een buixushaag kunnen noemen. Maar dat is flauw.

De oplossing: zet allemaal dikke mannen (en vrouwen mogen hoop ik ook mee doen) in de erehaag. Of allemaal dunne. Elke keer een andere gewichtsklasse, dit jaar bijvoorbeeld maatje 40-45. Ik zeg maar iets.

Zaak opgelost, over naar de echte problemen.