#MiesToo

Over de doden niets dan goeds, waarschuwde m'n moeder altijd als we na de dood van een familielid de slechte eigenschappen van hem of haar uitvoerig bespraken. Zoals van de aan longkanker gestorven oom. Hij maakte elke avond asbakken leeg en draaide van de zwarte tabak uit de peukjes weer nieuwe sigaretten. Nog een wonder dat hij zo oud werd, ook al heeft hij zijn leven lang meer gehoest dan gepraat.

Over de doden niets dan goeds. Ik moest weer aan de vermaning denken na de dood van Mies Bouwman. Wat werd de omroepkoningin bejubeld. Een paar dagen was er geen ontkomen aan. De schelle stem van de licht hysterische presentatrice was overal. Wild zappend moest ik dagenlang door de ether slalommen om de zwart-withistorie van de omroepvrouw te omzeilen. Mijn moeders wijze raad in de wind slaand kan ik me maar één emotie herinneren die met Bouwman te maken had. Wat had ik een pesthekel aan dat mens!
Dat kwam vooral doordat mijn ouders geen programma misten. Ze keken met glazige ogen naar alle quizzen en spelletjesprogramma's die door Bouwman gepresenteerd werden. Vreselijk. Ik ging de straat maar op. Waar moest ik anders heen om het loze gekakel te ontvluchten? We hadden nog geen centrale verwarming, dus mijn slaapkamer was te koud om als vluchtplek te kunnen dienen. Naar familie of vrienden gaan bood ook geen soelaas. Langs de huizen wandelend hoorde ik in elke huiskamer Mies Bouwman met overslaande stem roepen: "Licht uit, spot aan!"

Het heeft mijn leven getekend. Ik ben op die dakloze avonden van pure ellende gaan roken en drinken. Zoals ik moeten er meer zijn. Meld je op #MiesToo. Samen kunnen we misschien alsnog genoegdoening krijgen. Voor het opgroeien met zinloos amusement. In de Eeuw van Mies.