De Maas&Waler dat ben ik: Jos Henderik

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal. Deze week: Jos Henderik (59) uit Beuningen.

Jos Henderik woont in Beuningen, maar is geboren en getogen in Utrecht. Daar volgde hij een analytische laboratoriumopleiding. Hij kwam in de jaren tachtig naar Oss om een biochemische opleiding te doen. Daarna ging hij als research-analist in het Radboudziekenhuis aan het werk. Milieu trok hem echter meer, en op het moment dat er een vacature kwam pakte hij zijn kans en werd aangesteld als milieukundige op de Campus. De afgelopen zes jaar heeft hij vakantiedagen opgespaard om er een half jaar tussenuit te kunnen gaan en 'El Camino de Santiago' te lopen, een pelgrimstocht van 2.900 kilometer.

Ontmoetingen
Jos is een ervaren wandelaar. Hij heeft al elf keer de Vierdaagse gelopen en tijdens vakanties trekt hij er regelmatig met de rugzak op uit. 'Ik heb de pelgrimstocht helemaal vanaf thuis gelopen', vertelt hij. 'Het was een prachtige ervaring en ik heb fijne mensen uit meerdere landen ontmoet. Ik ben verschillende keren met Nederlanders meegelopen, met een Duitse pelgrim heb ik een maand samen gelopen en op het laatste stuk heb ik een Fransman en een Italiaan ontmoet. Het waren spontane contacten en ik ga een aantal van hen zeker nog eens ontmoeten. Bij slaapplaatsen vergeleken we vaak de stempels in de 'credentials' van elkaar. De eerste stempel kreeg ik in de Jacobskapel in Nijmegen en de laatste in Santiago. Elke stempel is uniek, en soms zelfs werd er een getekend, als men geen echte stempel had. Ik ging ze vaak in een kerk of bij slaapplaatsen halen. Hierdoor raakte ik met allerlei mensen aan de praat en maakte leuke dingen mee. Zo hadden ze in Holthees, waar ik de tweede nacht sliep, met elkaar bekokstoofd dat de klok werd geluid als ik de volgende dag het dorp verliet.'

Ondanks dat hij zijn bagage zorgvuldig had uitgezocht, kwam Jos er al snel achter dat hij teveel had meegenomen. Hij liet een deel in een kluis in Nijmegen achter. 'Dat loste zich weer op, want onderweg deed ik zelf mijn wasjes, en als ik iets nieuws nodig had kocht ik het. Ik heb het thuisfront een keer verzocht om wandelschoenen te brengen. Het weer was onderweg wisselend en dat maakte een route soms zwaar. Ik heb in de regen gelopen, maar ook in vijfenveertig graden. De Ardennen vond ik het zwaarst. Een indrukwekkende plek was het hoogste punt: 'Cruz de Ferro.' Dat is een ijzeren kruis en daaromheen ligt een zeven meter hoge berg. Veel mensen leggen daar stenen neer. Deze symboliseren 'de last' die mensen niet meer verder mee willen dragen. Een ander indrukwekkend moment was toen ik voor de kathedraal in Santiago stond. Ik was er, het was voorbij. Toevallig was daar een feestweek en ik heb met andere Pelgrims uitgelaten aan de feestelijkheden meegedaan. Daarna ben ik nog honderd kilometer verder gelopen naar Fisterra. Vroeger dachten ze dat daar het einde van de wereld was. Er staat een bordje met 0.0 km erop en vanaf dat punt kun je nog een stap doen en dan lig je in de oceaan. Dat paaltje was het echte eindpunt.'

Vrijwilligerswerk
Na thuiskomst wende Jos langzaam weer aan het dagelijkse ritme. Hij pakte zijn werk weer op, evenals zijn vrijwilligerswerk bij de vereniging Vrijwillig Landschapsbeheer Beuningen (VLB). 'Dit is een lokale club die landschapsbeheer en milieuactiviteiten volgt', legt hij uit. 'Als wij vinden dat activiteiten niet bevorderlijk zijn voor het milieu, dan melden we dat. Een voorbeeld is de zandwinning in Winssen. We beheren een aantal landschapselementen in de gemeente, waaronder de dijkhellingen. Deze maaien we en het hooi verkopen we. We onderhouden het Roodslag, dat is een bos van anderhalve kilometer. In het Heuvepark staat nog een deel van de boomgaard en wij zorgen voor het onderhoud. Mensen uit de buurt kunnen er gratis fruit komen plukken.'

Buitenmens
Jos is een buitenmens, hij gaat elke dag op zijn fiets naar het werk. 'Het is heerlijk om over de dijk te fietsen. Er is altijd wat te zien in de uiterwaarden. Er zijn wel of geen ganzen, er zijn witte reigers en lepelaars. De paarden en runderen zie je een paar dagen niet en dan ineens staan ze weer tegen de dijk. Ik geniet ervan, en Maas en Waal is helemaal mijn omgeving geworden. Ik ben niet van plan om hier nog weg te gaan.'

Door Elly Hagen