Afbeelding
Foto: Ger Loeffen

De Maas&Waler dat ben ik: Ron Bons

Algemeen

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal. Deze week: Ron Bons (56) uit Beuningen.

Door Elly Hagen

Ron Bons is een gepassioneerd, theatraal en sfeergevoelig mens. Dat komt goed uit, want theater en entertainen is zijn vak. Van jongs af aan wilde hij naar de toneelschool, maar toen hij hiervoor naar Amsterdam kon, waren net zijn dochters, een tweeling, Maud en Kiki (23) geboren. Daarna kwam het er niet meer van, Ron ging echter door in het vak. Hij combineerde een periode een baan in het Radboud ziekenhuis met 'Bons en Schraven theaterproducties.' Daarna begon hij zijn eigen bedrijf, Bons Vivant Sfeermaker, waarmee hij zich aanvankelijk richtte zich op straat- en improvisatietheater. Hij helpt nu tevens kinderen om met zelfvertrouwen op een podium te staan en hij is vooral 'Sferiemoniemeester.'

Ron is in Nijmegen geboren en groeide op in Ooij. 'We verhuisden omdat mijn vader daar een woning van de steenfabriek aangeboden kreeg. Ik heb een onwijs mooie jeugd gehad. Ooij ligt in een prachtig natuurgebied en wij waren altijd buiten te vinden. Toen ik wat ouder werd ging ik in Groesbeek uit en leerde daar Maria kennen. We zijn getrouwd en in 1987 naar Beuningen verhuisd. We zijn nu naast partners ook min of meer collega's omdat we vijf jaar geleden een gezinshuis zijn geworden. Maria en ik begeleiden kinderen die om bepaalde redenen niet thuis kunnen wonen. Er zijn nu drie kinderen bij ons en we hebben plaats voor eventuele crisisopvang. We worden hierbij ondersteund door Stichting Dichterbij en volgen cursussen. Dat het klikt met de jongens en dat ze zich hier thuis voelen maakt het voor ons heel bijzonder.'

Kinderen
Ron heeft een grote affiniteit met kinderen. Hij is docent podiumkunsten en presenteert met Jochem van Gelder een kinderprogramma in het theater. 'Naast de traditionele vakken moeten kinderen op school steeds meer presentaties verzorgen,' vertelt hij. 'De stof zit dan vaak wel in hun hoofden, maar hoe breng je het over aan anderen? Ik help, met behulp van allerlei oefeningen, de drempel te verlagen en zelfvertrouwen te kweken. Met Jochem sta ik aan het hoofd van het Genootschap van 'Wereldbetermakers.' Alle jonge theaterbezoekers worden automatisch lid van het Genootschap. Wij vragen de kinderen, hoe de wereld beter kan worden. Volwassenen, waaronder wereldleiders, hebben het al op veel manieren geprobeerd. Dat is steeds mislukt en zij blijven ruzie maken. Kinderen hebben vaak geweldige ideeën. De theatervoorstelling heeft een boodschap en bevat spanning, humor, zang en dans. In de voorstelling laten we beelden zien van SOS-kinderdorpen, een organisatie die kinderen van de straat haalt en zorgt voor een huis en onderwijs. Dit doen ze onder andere in Lembang Java. Jochem en ik zijn daar geweest om te filmen en deze reis heeft enorm veel indruk op ons gemaakt. Wij sluiten onze toer af met een groot concert, waarbij iedereen van ons genootschap wordt uitgenodigd.'

Als 'Sferemoniemeester' beheert Ron de sfeer op feesten en andere bijeenkomsten. 'Iedereen kent dat wel, dat je het eerste uur op een feest afwachtend bent en om je heen zit te kijken,' merkt hij op. 'Ik voel als ik ergens binnenkom vrijwel meteen hoe de sfeer is en ga aan de slag om de gasten met een goed gevoel een feest te laten beginnen. Ik weet hoe ik dat aan moet pakken en ik kan improviseren als het nodig is. Ik word uitgenodigd door particulieren en ook bij bedrijven voor ludieke openingen. Het komt zelfs voor dat ik bij uitvaarten wordt gevraagd. Ik heb dan uiteraard geen feestelijke rol, maar draag er aan bij, dat het iets minder zwaar wordt.

Wees welkomgevoel
Nadat Ron pas in Beuningen woonde, had hij behoefte om de sfeer van Ooij te integreren. 'Ik ben daar snel mee gestopt, want Ooij en Beuningen zijn niet met elkaar vergelijken. Ik merk wel dat er momenteel aan de weg getimmerd wordt om Beuningen een meer dorps karakter te geven. Op dit moment hebben we een burgemeester, die niet in zijn torentje blijft zitten en zich onder de mensen begeeft. Hij weet daardoor wat er speelt in het dorp. Tevens timmeren ondernemers aan de weg om een 'wees welkomgevoel' te creëren. Ik krijg steeds vaker in winkels een 'bakske' koffie aangeboden. Na dertig jaar Beuningen, houd ik nog steeds van Nijmegen en blijft Ooij een dorp waar ik dol op ben. Beuningen is voor mij ideaal, omdat het een mix is van deze dorpen.'