Michiel Uitdehaag
Michiel Uitdehaag

De Maas&Waler dat wás ik: Michiel Uitdehaag

Algemeen

In de rubriek 'De Maas & Waler dat was ik' portretteren we maandelijks een oud-inwoner van deze regio. Hoe vergaat hen het leven buiten Maas & Waal, welke idealen hebben zij nagestreefd en welke dromen hebben zij waargemaakt? Maar ook, wat is hun meest dierbare herinnering aan de streek? Het resultaat: bijzondere verhalen van bekende en mindere bekende mensen die de schoonheid van Maas en Waal vaak beter zien dan haar inwoners zelf. Deze maand: Michiel Uitdehaag (37) uit Druten, thans woonachtig op Texel.

Hij verhuisde in 1984 met zijn ouders, broer en zusje van Brabant naar Druten. Zijn vader werd directeur van de eerste openbare basisschool van Maas en Waal en zijn moeder ging werken in de thuiszorg. Zelf genoot hij van een gelukkige en onbezorgde jeugd in Druten. 'Een veilige omgeving, waarin mensen nog echt naar elkaar omkeken', zoals hij het dorp zelf omschrijft.

De Bouwing
'Als jochie van vijf woonde ik op de Korte Akker in Druten. Die wijk was toen nog omgeven door 'De Bouwing', een verzameling fruitboomgaarden en akkers, waar nu een complete woonwijk en openbare basisschool De Appelhof gebouwd is. De Appelhof, waar mijn vader destijds directeur was, bestond al wel in de vorm van een aantal noodbarakken op de Nijenkamp.
Als kind vond ik het heerlijk om te struinen en te spelen in de boomgaarden. Mijn passie voor landschappen en natuur is daar ontstaan geloof ik', vertelt Michiel.

Evacuatie
'Een gebeurtenis in mijn jonge jeugd die in mijn geheugen staat gegrift is de evacuatie in 1995', memoreert hij. 'Ik weet nog dat mijn vader op de vooravond van de grote uittocht telefoon kreeg van de toenmalige burgemeester. Hij werd gevraagd de volgende ochtend de school te openen om ouders met kinderen te vertellen dat ze het gebied moesten verlaten. E-mail en sms bestonden toen nog niet. Mijn moeder besloot toen om alvast met haar drie kinderen naar mijn tante in Roosendaal te vertrekken. Mijn vader zou later komen met de trein. Zoals altijd begon de reis over de dijk bij Heerewaarden, waar de Maas en de Waal samenkomen. Die bewuste avond reden we echter al met de wielen van onze auto door het water, dat zo hoog stond dat de dijk al blank was komen te staan.'

Aardrijkskunde
Na zijn basisschooltijd vertrok hij met kameraden Bas en Lars naar het Pax Christi College in Druten, destijds gelegen aan de Geerstraat. Het was leraar George Lowiessen die hem bijzonder wist te boeien, tijdens het vak aardrijkskunde. Nadat meneer 'Sjors' zijn interesse had gewekt, vertrok hij, na het atheneum, naar Wageningen. 'Ik ging Planologie studeren aan de universiteit. Vastberaden om iets te gaan doen met landschappen en ruimtelijke ordening.'

Preutsheid
'Kenmerkend voor het Maas en Waal in het begin van de jaren '90 is voor mij de preutsheid die er heerste', merkt hij op. 'Hoewel ik destijds nog niet voor mijn homoseksualiteit uit kwam, viel het me op dat homo's en lesbiennes indertijd niet aan de orde waren op de middelbare school. Ik herinner me ook nog als de dag van gisteren de lessen relationele vorming, plat gezegd 'sekslessen'. Ouders moesten toestemming geven om hun kinderen naar die lessen te laten gaan. Een even leuk als opmerkelijk detail is dat de lessen bij toerbeurt gegeven werden, zo ook door pater Heuft. Met grote ogen keken wij toe hoe de van oorsprong Amsterdamse pater, gehuld in bruine pij, met een doos voorbehoedsmiddelen door de klas liep.'

Politiek
Na zijn afstuderen in 2003 werkte Michiel een aantal jaar bij een bureau voor ruimtelijke ordening. 'Snel daarna was ik twee keer achtereenvolgens ambtenaar, in Winterswijk en Wijk bij Duurstede. Tijdens mijn studie al werd ik partijlid van D66. Later werd ik bestuurslid van de jongerenafdeling van die partij en in 2006 kwam ik, namens D66, in de gemeenteraad van mijn woonplaats Wageningen. Vier jaar later werd ik gevraagd voor de post van wethouder. In juli vorig jaar deed zich een unieke kans voor. Er werd een burgemeester gevraagd op Texel. Ik besloot te solliciteren en kreeg de functie. Sindsdien woon ik op Texel en mag ik mijzelf burgemeester noemen van het eiland', vertelt Uitdehaag trots.

Eilanders
'Het leven op een eiland is heel anders dan op het vaste land. Vragen als: waar komt de wind vandaan? en: is het eb of vloed? spelen een grote rol in het dagelijks leven. De 'eilanders', zoals de Texelaren weleens genoemd worden, worden soms gezien als stug, maar zijn juist heel relaxed. Het eiland kent een hechte gemeenschap van 14.000 inwoners. Ik vind het een heerlijke plek om te wonen en werken', besluit de kersverse burgemeester.

Door Ruben Schiks.