Hendrik de Leeuw en Kinu de Leeuw – Hidai.
Hendrik de Leeuw en Kinu de Leeuw – Hidai. Foto: Eigen foto

Maak kennis met ‘nieuwe’ Maas&Walers

Mens

Kinu de Leeuw – Hidai: ‘alles kum goed’

Op zoek naar mensen die van elders naar Maas en Waal zijn verhuisd.

Door René den Biesen

Kinu Hidai wordt in 1972 in Tokyo geboren. Al vroeg in haar leven merkt ze dat ze een drang heeft om de wereld buiten Japan te verkennen. Dit leidt ertoe dat ze in 2006 naar Engeland vertrekt om een Master Degree in Business Administration (MBA) te behalen. Eenmaal terug in Japan komt ze Alphenaar Hendrik de Leeuw tegen, die voor zijn werk bij Bosch enkele jaren in Japan is gestationeerd. De vraag ‘Hoe komt een vrouw uit Japan aan een Maas en Waler?’ is dus vrij eenvoudig te beantwoorden.

De twee worden een stel en besluiten in 2012 om in Alphen te gaan wonen. Ze krijgen hierbij de steun van Kinu’s oma, die haar moeder ervan overtuigt om de liefde een kans te geven. Kinu gaat in Nederland aan de slag en volgt ondertussen een studie Nederlands aan de TU Delft. Een talenknobbel is wel vereist. Naast Japans met het thuisfront, spreekt ze op haar werk Engels, met Hendrik meestal ook Engels, echter in Alphen spreekt ze Nederlands en probeert ze het dialect zo goed mogelijk te begrijpen. Stap voor stap leert ze steeds meer ‘onze’ taal, “elk voordeel heeft zijn nadeel” en “alles kum goed” zijn haar twee favoriete uitdrukkingen. 

Ze werkt grotendeels vanuit huis op de afdeling Internationale HR van Grohe en het moederbedrijf LIXIL, een groot internationaal bedrijf in de sanitair branche. Naast haar werk helpt ze thuis mee op de schapenboerderij. Hendrik geeft aan dat ze vrijwel alle 150 ooien bij nummer en afstamming kent, iets wat hem zelfs niet lukt. Het wonen in het dorp bevalt haar goed. Ze heeft onder andere een vaste vriendinnengroep, vindt de feesten van buurtvereniging de Molenrakkers gezellig en waar mogelijk is ze actief in het dorp. Opvallend is dat de vraag ‘wat eten we vandaag’ wordt beantwoord met: ‘we houden van Italiaans, een lekkere erwtensoep of een overheerlijke stamppot’. Meest opvallend na al die jaren in Nederland? Het vaste tijdstip om ‘s avonds aan tafel te gaan. We eindigen het gesprek met een arigatô aan onze zijde en een hartelijk dank vanuit haar kant. ‘Bedankt voor het prettige gesprek, maar vooral ook bedankt om hier in dit fijne dorp te mogen wonen.’