Diede van Doornik, Bergharen in het hart

Op zoek naar jeugdige Maas en Walers die op hun eigen wijze invulling geven aan een toekomst in en voor Maas en Waal.

Decor: een gezellige keukentafel in haar ouderlijk huis, waar huiscavia Lexi regelmatig zorgt voor achtergrondgeluiden. Een gesprek met Diede van Doornik, een vrouw met een groot hart en met name voor korfbalclub Fortuna ’74 en in haar dagelijkse job in het werken met jongeren met een beperking.

Loopbaan
Ze groeit na haar geboorte in 1995 op in Bergharen. Na haar lagere school maakt ze de keuze om naar het Pax Christi College in Druten te gaan. Ze gaat vervolgens maatschappelijke zorg met een uitstroming naar gehandicaptenzorg studeren in Den Bosch. In de jaren die volgen rondt ze nog een hbo-opleiding Verpleegkunde af. Naast haar studie, waarbij ze de laatste jaren studie met werk combineerde, is ze ook nog bijna 8 jaar lang, veelal in het weekend, bij De Arend in Winssen werkzaam. Een bezige bij, die altijd in beweging is.

Balsport
Haar tweede grote passie is de plaatselijke korfbalclub en een van drie clubs in deze sport in de regio Maas en Waal. Vanaf haar jongste jaren is ze actief voor de club en op haar dertiende begint ze, net als in een eerder stadium haar twee oudere zussen, met het geven van trainingen aan de jongste jeugdleden. In de loop der jaren kwamen er steeds meer taken bij haar terecht, soms was het wel eens allemaal net te veel van het goede.

De pandemie legde niet alleen het land stil, maar gaf ook tijd om na te denken. Na een periode waarin ze wat afstand kon nemen, werd ze door Cor van Dijk (voorzitter van voetbalclub UHC) betrokken bij een nieuw traject voor Fortuna. Diverse bestuurders stopten en hij zag in haar een nieuwe voorzitter. Deze taak vult zij sinds november afgelopen met hart en ziel in.

Toekomst
Is er voor de drie verenigingen in sportpark Schaarweide een gezamenlijke toekomst? Dit is iets waarbij ze de komende jaren graag betrokken wil worden. Ondertussen blijft ze actief als voorzitter, speelster van senioren 3 en clubscheidsrechter. Het leven in het dorp, waar ze dit jaar een eigen huis hoopt te gaan bewonen, gaat haar na aan het hart. Datzelfde hart klopt ook voor het werk dat ze doet. Ze straalt helemaal als ze erover vertelt. Ze is bezig om een netwerk op te bouwen en expertise te verzamelen om nog betere zorg te kunnen verlenen. Qua werk zal de werkkring wellicht ooit veranderen, qua wonen zal Bergharen voor haar de basis blijven.

Door René den Biesen