De Maas&Waler dat ben ik: Virginia Bartels

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Virginia Bartels
Woonplaats: Weurt
Leeftijd: 71 jaar

In de gezellig ingerichte woonkamer van Virginia word je omarmd door warmte en geborgenheid. Middels een keur van decoratieve spulletjes, schilderijen, et cetera weerspiegelt de ruimte het karakter van de voormalig onderwijzeres.

‘Ik ben geboren in Nijmegen en heb in verschillende plaatsen gewoond. Nu is dit heerlijke doodlopende straatje alweer 45 jaar ons honk. Op mijn 55e stopte ik met werken op school. Ik was nog wel niet gepensioneerd, maar rond die tijd zag ik te veel vrienden en bekenden om mij heen die hun plannen in het water zagen vallen, eenvoudigweg doordat ze (veel te jong) overleden. Nu houd ik mij al jaren bezig met diverse activiteiten in Weurt. Samen met de andere leden van het Sinterklaascomité en mijn man Theo, die elk jaar de rode mantel droeg, was ik dertig jaar betrokken bij het Sinterklaasgebeuren, waarvan 17 jaar bij de intocht. We hebben heel wat kinderharten sneller doen kloppen. Ik ben ermee gestopt, maar ik kan er nog niet echt helemaal van loskomen. Als ik zie dat alles goed loopt, heb ik wel rust. Tenslotte beschouw ik het zo’n beetje als ons kindje. Gelukkig wordt de traditie voortgezet, doordat we goede vervangers hebben kunnen vinden, zowel voor de man uit Spanje als voor degenen op de achtergrond.’

Burgemeester van Weurt
‘Op een bepaald moment, enkele jaren geleden, ontvingen we als comité de Sinterklaas. ‘O, dan bent u zeker de burgemeester van Weurt, want ik word altijd door de burgemeester ontvangen’, zei de Goedheiligman.’ Vanaf dat moment beschouwde men Virginia officieus als de burgemeester van Weurt. Ze kreeg zelfs een fraaie ambtsketen van de Sint en droeg die met trots bij bepaalde gelegenheden. Ook als de ‘echte’ burgervader pal naast haar stond. ‘Maar’, lacht ze, ‘mijn keten was een beetje kitscherig, en niet zo mooi als de officiële. Bovendien stond er een spelfout op: Burgermeester in plaats van Burgemeester. Ach, ik heb het maar zo gelaten, want achteraf vond ik dat het wel bij het geheel hoorde. Het ging tenslotte niet om de burgemeester, maar om de kinderen en hun feestje.’

Hobby’s
‘Ik ben bij het koor geweest en luister graag naar achtergrondmuziek, meestal licht klassiek. Vaak bezochten we de Mattheus Passion in De Vereeniging. Heel ontroerend vonden we dat. Ik bezoek ook wel concerten van Nederlandstalige artiesten die met taal weten te spelen: Boudewijn de Groot, want die heeft zulke prachtige teksten, en Frank Boeijen bijvoorbeeld. Van die laatste viel het me wel een keer tegen dat hij na een afscheidsconcert in Nijmegen niet eens even bij zijn fans kwam kijken… En lezen: heerlijk. Het liefst duik ik weg in goeie thrillers, verhalen waarin je zomaar op het verkeerde been wordt gezet, zodat het einde niet te voorspellen is. Henning Mankell en Roald Dahl reken ik onder mijn favorieten. Verder ga ik eenmaal per week naar de gymclub om al mijn spiergroepen soepel te houden.’ Ze heeft jarenlang getennist, voordat een armblessure dit onmogelijk maakte. Ook wandelt ze graag in de uiterwaarden of werkt ze in de tuin. Virginia zit bepaald niet stil.

Talenmens
Ze is een echt talenmens, deze Weurtse. Graag vertelde ze mooie verhalen aan de kinderen op school, en stimuleerde het leren van de Nederlandse taal bij allochtonen, die daar jaren later nog veel profijt van bleken te hebben en door Virginia’s tussenkomst een beter leven konden leiden. Bescheiden vertelt ze dat ze het liefst heel persoonlijke, gevoelige tekstjes schrijft op rouw- en trouwkaarten. ‘Nee, ik stuur liever niet zomaar van die standaardteksten. Taal zit nou eenmaal in mij, en daar geniet ik ook van, bijvoorbeeld van de toneelstukjes die ik vroeger schreef voor de lagere school.’ Velen kennen Virginia Bartels in verschillende functies: als lid van de liturgiegroep, actief in de organisatie van de kinderkerstviering, gastvrouw en coördinator. Maar net zo goed zet ze mede de avondvierdaagse op poten en geeft ze workshops bloemschikken. En dan is daar nog haar zus, aan wie ze mantelzorg verleent.

‘In Weurt voel ik mij als een vis in het water. In het begin heb ik wel even moeten wennen, bijvoorbeeld aan het spontaan gegroet worden op straat. Maar ik vind het belangrijk dat je zelf op een positieve manier met je omgeving omgaat, en meedoet met het dorp.’ Dat is Virginia duidelijk wel toevertrouwd. Nu alleen nog een echte ambtsketen…

Door Ton van Hulst