De Maas&Waler dat ben ik: Leoniek Janssen Steenberg

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam:  Leoniek Janssen Steenberg
Woonplaats: Maasbommel
Leeftijd: 33 jaar

Ze stapt door de achterdeur, klimt behendig over een paar kortelingen van de steigers waarin een deel van het huis is ingepakt en wijst meteen op de prachtige natuur achter de Maasbommelse dijk om haar heen. Leoniek woont hier nog maar anderhalf jaar. Vier jaar geleden kocht haar vriend dit huis, dat al jaren leeg had gestaan, en nu genieten beiden van de rust en de vrijheid in het buitengebied van het dorp. Overal is bouwmateriaal aanwezig, de verbouwing is in volle gang. 

Grootschalige klus
‘Tja, we denken dat we er nu nog een jaar of vier over gaan doen. Het is best wel een grootschalige klus. Zo moet het hele voorhuis opnieuw opgebouwd worden. Ik heb een speciaal gevoel bij dit huis, omdat het namelijk vroeger van de neef van mijn opa was. Dat betekent dus dat mijn roots hier liggen, en dat vind ik mooi. Ik ben blij met de fantastische hulp die we krijgen van mijn vader – hij is timmerman, hoe mooi kun je het hebben - en van mijn schoonouders. En Wilco, mijn vriend, is een gedreven bouwer.’

Zuid-Amerika
Leoniek, opgegroeid in Altforst, heeft al het een en ander van de wereld gezien. Na een periode bij een bank te hebben gewerkt, besloot ze voor vijf maanden naar Zuid-Amerika te gaan, om door verschillende landen te trekken, in haar eentje. ‘Ik hou van salsadansen en vind de Spaanse taal prachtig. In de open cultuur die in Zuid-Amerika heerst, heb ik veel geleerd. De mensen zijn er gastvrij en het is er niet zo gevaarlijk als hier in het westen vaak gedacht wordt. Wat mij met name opviel, was dat men er dankbaarder is dan hier, en dat men kan genieten van kleine dingen. Zelfs de verjaardag van de hond bijvoorbeeld wordt gevierd. Ik heb allerlei soorten mensen ontmoet, mensen waar ik zomaar niet op af zou stappen. Dat was wel even anders toen ik bij de bank werkte, waar ik voornamelijk in contact kwam met vermogende personen. Ik merk wel dat ik minder oordeel. En ik leef meer bij de dag, ik hoef niet meer alles te plannen en strak te organiseren. Toen ik weer terug was in Nederland viel dat wel een beetje tegen hoor; ik vond het hier allemaal wel erg gestructureerd.’ Vanwege de verbouwing zit een grote reis er even niet in, maar misschien is dat over een paar jaar wel weer mogelijk. ‘Ik zou graag naar bijvoorbeeld Tasmanië willen gaan. Nieuwe dingen ontdekken, of naar het noorden van Peru.’

Dyslexie
Leoniek vertelt over haar dyslexie. Al vanaf haar jeugd wilde ze niet anders zijn dan anderen, bijvoorbeeld op school, en probeerde ze zich aan te passen. ‘Eigenlijk leefde ik als een soort kameleon, ik vertoonde altijd aanpasgedrag. Nu ik, door een gedegen studie, weet wat dyslexie is en hoe het in de hersenen werkt, begrijp ik mezelf, en ondersteun ik anderen – kinderen en hun ouders – bij het begrijpen van en leren omgaan met dyslexie, zodat ze groeien in zelfvertrouwen.’ Ze wijst op een ruimte achter de woonkamer. ‘Dat was vroeger de deel, en daar komt mijn eigen praktijk. Die is nu nog gevestigd in Altforst.’

B&B
‘We denken ook serieus na over een Bed & Breakfast. Ruimte genoeg.’ Buiten lopen een paar pony’s. ‘Nu heb ik mijn Shetlanders fijn hier bij huis. Ik kijk ook graag naar alle dieren die hier in de natuur lopen en vliegen; kort geleden wandelde er zelfs een vos voorbij.’

Maasbommel
Vanwege de coronaperikelen zijn Leoniek en haar vriend er nog niet volledig in geslaagd te integreren in Maasbommel. ‘Maar we doen ons best. Zo heeft mijn vriend enthousiast meegebouwd aan het middeleeuwse dorp voor het Hanzeweekend afgelopen zomer, en als ons huis klaar is, mag het hele dorp komen kijken. We krijgen nu al regelmatig reacties van voorbijgangers die het prachtig vinden dat het pand niet verdwijnt en opgeknapt wordt. En als we eventueel kinderen krijgen, zal dat de contacten met dorpsgenoten zeker goed doen.’ Overigens zijn veel van de buren/dijkbewoners hier in de directe omgeving mensen uit de Randstad, vertelt ze.

‘Het mooie aan Maasbommel vind ik dat er veel gebouwd wordt. Dat houdt uiteraard de leefbaarheid van het dorp in stand, en daardoor kan ook de school blijven bestaan’, aldus Leoniek.

Door Ton van Hulst