Ineke Theunissen.
Ineke Theunissen. Foto: Ger Loeffen

De Maas&Waler dat ben ik: Ineke Theunissen

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Ineke Theunissen
Woonplaats: Wijchen
Leeftijd: 66 jaar

Als meisje van nog geen vijftien jaar oud begon Ineke aan een lange carrière bij de gemeente Beuningen, die kortgeleden, na meer dan vijf decennia, ten einde kwam. Nu zit ze nog één keer achter haar bureau, waarvan het werkblad nauwelijks zichtbaar is door allerlei papieren en twee grote computerschermen. Alsof ze midden in een werkdag nog een hoop klusjes moet afronden. ‘Ik ben geboren in Nijmegen en opgegroeid in de Woezik, waarna ik mijn vervolgopleiding deed op Alverna. Ik weet het nog precies. Het was 1970 toen ik behoorlijk onzeker en verlegen begon bij de gemeente als typiste/telefoniste met een oude typemachine, zo een met een lint en carbonpapier om kopieën te maken. Al gauw vond ik het leuk werk. Ik bouwde achter de balie en via de telefoon veel contacten op en heb vijf burgemeesters meegemaakt, nou ja, eigenlijk zeven. Na de gemeentelijke samenvoeging werd het echter niet rustiger voor mij. Oh nee, ik kreeg alleen maar meer werk op mijn bureau; de gemeente werd steeds groter. Op een bepaald moment kwamen er nieuwe typemachines: van die loeizware elektrische gevaartes, we vonden het een hele vooruitgang. Nu is alles digitaal, niets gaat meer handmatig, alleen bij de burgerlijke stand wordt nog met fiches gewerkt.’

Publieksbalie
Ineke vertelt aan één stuk door. Over hoe ze met de tijd is meegegaan door regelmatig cursussen en opleidingen te volgen. En over hoe ze uiteindelijk allround werd (net als haar meeste collega’s) en dus op de afdeling Publiekszaken kon worden ingezet. ‘Kijk, het was gewoon erg gevarieerd, geen dag was hetzelfde, doordat we steeds rouleerden van werkplek. Bij de publieksbalie sprak ik niet alleen met de inwoners, maar had ik uiteraard ook veel te maken met de ambtenaren. Het was beslist geen saaie baan en ik ben dan ook altijd met plezier naar mijn werk gegaan, al die 52 jaar.’ Met gepaste trots toont ze de afscheidsrede door de burgemeester. Al meteen vallen enkele punten op: brede inzetbaarheid, verantwoordelijkheid, trouw en loyaliteit. En niet te vergeten de gemeenteraadsverkiezingen, waarbij Ineke op punctuele wijze de drijvende kracht was. ‘Het is allemaal vlekkeloos verlopen,’ sprak de burgemeester.

Nieuwe fase
Maar nu begint er een nieuwe fase in haar leven. ‘Nou, ik ga echt niet niks doen hoor,’ zegt ze, terwijl ze een verlaat bosje afscheidsbloemen in een vaasje zet. ‘Hoewel: voorlopig ga ik het even wat rustiger aan doen, maar daarna pak ik weer het een en ander op.’ Ineke moet een nieuwe indeling vinden voor haar tijd. Maar ze weet nu al dat het behoorlijk druk gaat worden. ‘Ik kan tóch niet stilzitten, ik ben een echte bezige bij. Ze hebben mij al gevraagd voor verschillende functies, en ik ga na de zomervakantie eens kijken wat ik ga doen. Hobby’s heb ik niet echt, hoewel ik regelmatig op de fiets zit. Ik kom daarop weliswaar geen meter vooruit, want het gaat om spinning. Dat is een soort van bewegen, misschien kun je het ook wel dansen noemen, op een stilstaande fiets, met muziek erbij. Hard werken is het, want je raakt er flink bezweet van. Nu kan ik dat vaker doen dan alleen maar in het weekend.’ En ze is van plan iets met en voor ouderen op te pakken. 

Vanwege het feit dat ze lang voor haar partner heeft gezorgd, is ze terechtgekomen bij De Weegbree, als vrijwilliger. ‘En met mijn huidige partner ga ik graag wandelen, of fietsen, of op familiebezoek. Daar komt nu ruimere tijd voor beschikbaar. Zijn kinderen wonen niet naast de deur, maar in Haarlem en Litouwen. We gaan er met de auto en het vliegtuig heen en kunnen dan eventueel wat langer blijven.’

Zilveren draagspeld
Ineke denkt dat ze niet heel vaak meer in het gemeentehuis zal verschijnen. ‘Op de koffie gaan bij mijn ex-collega’s is leuk, maar iedereen heeft het erg druk, dus er is nauwelijks tijd voor een babbeltje. Ik ben nog wel zo betrokken bij het hele gebeuren dat ik hoop dat er een mooi team burgerzaken opgezet gaat worden. En ik ben apentrots op de gemeentelijke zilveren draagspeld en de oorkonde die ik uit handen van de burgemeester ontving.’

Wonen en werken
‘Wonen in het centrum van Wijchen vind ik prachtig, maar werken in Beuningen was helemaal super,’ aldus Ineke.

Door Ton van Hulst