Jo Smits.
Jo Smits. Foto: Ger Loeffen

De Maas&Waler dat ben ik: Jo Smits

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Jo Smits
Woonplaats: Weurt
Leeftijd: 72 jaar

Jo rekent zich, evenals zijn vader en zijn grootvader, tot de echte, autochtone Weurtenaren. Ze zijn er alle drie geboren en hebben er altijd gewoond. ‘Ik ben geboren in de straat waar ik nu ook woon en heb in deze straat drie verschillende adressen gehad. Samen met een bevriend echtpaar kochten we ooit ‘De Gribus’, op dat moment een blok van vijf onbewoonbaar verklaarde woningen die alle vijf gekraakt waren. We slaagden erin voor de krakers een andere woonbestemming te regelen, en als bouwkundige maakte ik nieuwe tekeningen. Nu is ‘De Gribus’ een dubbel woonhuis.’

Jeugd
Aan zijn jeugd heeft Jo uitsluitend positieve herinneringen. Zijn ouders hadden een gemengd bedrijf; een grote tuin met groenten en bessen, maar voornamelijk frambozen en wat vee: koeien, varkens en kippen en een half paard. ‘Ja, dat paard had mijn vader namelijk samen met onze ome Jan.’

Opleiding en diensttijd
In Weurt hoefde Jo alleen maar de straat over te steken om naar school te gaan. Bij de broeders op het Dominicuscollege bleken de exacte vakken Jo beter te liggen dan de vier talen die in het lespakket hoorden. ‘En als ik eens een Nederlandse spreekbeurt moest houden, kwam het ‘Wurts’ toch regelmatig bovendrijven. Op de UTS aan de Weurtseweg slaagde ik cum laude; daarna wilde ik naar de HTS om bouwkunde te studeren. Helaas kreeg ik geen uitstel van militaire dienst en kwam ik bij het Korps Genietroepen. Ik werd er ingedeeld bij de Rampenbrigade. We bouwden Baileybruggen en ruimden ontwortelde bomen op. Vorige maand was dat alweer vijftig jaar geleden. Een mooie tijd!’

Na zijn diensttijd zat de bouw echter in het slop en liet Jo zich omscholen tot IT-er, nog vóór dat woord bestond. De laatste jaren heeft hij zich voornamelijk beziggehouden met het maken van programmatuur voor de autoverhuurbranche, met grote internationale opdrachtgevers.

Gezin
Trots is Jo, na 45 jaar huwelijk, op zijn gezin met kinderen en kleinkinderen. ‘We hebben met iedereen een goede band, ook met onze zoon die in Thailand woont en daar een bedrijf runt.’

Verenigingsleven
Het verenigingsleven heeft deze ras-Weurtenaar altijd getrokken. Bij diverse verenigingen vervulde hij dan ook allerlei functies, ook nu nog. En wie de Weurtse kerk bezoekt, kan hem horen zingen bij het Andreaskoor. ‘Net als mijn vrouw Maria ben ik zeer betrokken bij het wel en wee van onze woonplaats. Wij vinden een leefbare woonomgeving namelijk erg belangrijk en willen er ons steentje aan bijdragen, daarom zijn we vaak gezamenlijk actief binnen verenigingen en organisaties.’

Verzameling kerstgroepen
‘Een uit de hand gelopen hobby, dat is het. Ik verzamel kerstgroepen, groot en klein, van allerlei soorten en overal vandaan. Inmiddels hebben we er al ongeveer 1.370, waarvan we er meestal zo’n vijfhonderd op verschillende plaatsen exposeren. Niet alleen in de directe omgeving, maar ook in landelijke musea en in de Haarlemse Sint-Bavokerk. Een impressie van de kerstgroepententoonstelling in Weurt is te vinden op YouTube (zie: youtu.be/4JSFvQ2D-xo). Jammer dat we vanwege corona geen publiek konden ontvangen in de kerken…’

Viering 200-jarig bestaan
In 2013 werd het 200-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden gevierd. Iedere gemeente mocht één vertegenwoordiger afvaardigen naar de officiële ceremonie in het Circustheater in Scheveningen. En wie was er ook bij? Juist.

‘Waarom de gemeente precies mij had uitgekozen weet ik nu nog steeds niet, maar ik vond het een bijzondere dag, en een hele eer. Vooral ook omdat ik bij de avondviering, en de gezellige borrel daarna, in één ruimte mocht rondlopen met onze koning en koningin, prinses Beatrix en alle andere prinsen en prinsessen en allerlei vips van tv. Je kon zomaar met iedereen een informeel gesprek aangaan. Wij spraken onder andere met André Kuipers en politici van de overzeese gebiedsdelen. Ja, we hebben ons goed geamuseerd toen, en stapten als Maas en Walers ruim te laat de bus in om weer huiswaarts te rijden. Zo’n dag gaat eigenlijk veel te snel voorbij… maar we hebben de foto’s nog.’

Door Ton van Hulst