Afbeelding
Foto: Maik Jansen

De Maas en Waler Dat ben ik: Bert Beuving

Mens

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                Bert Beuving
Leeftijd:                69 jaar
Woonplaats:        Puiflijk

Hij komt oorspronkelijk niet uit deze streek, maar is nu helemaal vergroeid met de omgeving, de dorpen en de mensen. Bert Beuving, een kritisch en opbouwend man, werd geboren in Dieren, op de Veluwe, en groeide vanaf zijn zesde jaar op in Veghel, waar hij ook naar de kweekschool ging. Zijn interesse lag altijd vooral bij het speciaal onderwijs. Eerst in Veghel, op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Vervolgens gaf hij in Rotterdam les aan kinderen met grote sociaal-emotionele problemen, en daarna in Druten als leraar aan de pas gestarte LOM-school. 'Eigenlijk wilde ik maar een jaar of vijf blijven, maar omdat het zo'n geweldig team was, bleef ik langer. Ook studeerde ik in die tijd orthopedagogiek, en had daarnaast nog mijn gezin en vrijwilligerswerk. Uiteindelijk ben ik in Druten blijven hangen, waarvan zo'n zeventien jaar als directeur van de Vredesschool. Dit soort onderwijs is heel intens, en ook heel persoonlijk. Niets gaat vanzelf. Omdat ik de beleidsmatige kant ook erg interessant vond en op mijn vijftigste nog een nieuwe uitdaging wilde aangaan, begon ik in een nieuwe baan als beleidsmedewerker onderwijs bij BOSK, een landelijke vereniging van mensen met een aangeboren lichamelijke handicap. Een mooie, uitdagende baan en je kwam nog eens ergens'.

Met gedrevenheid in zijn stem vertelt Bert verder over de tijd dat de eerste Turkse werknemers in Druten kwamen. Ze werkten bijna allemaal bij de beton- en de vleesfabriek. Hun kinderen konden alleen in Nijmegen naar school, Druten bood hen niets. 'Ik kan me er nu nog over opwinden dat er zo weinig voor die mensen geregeld werd. Als ik eraan terugdenk hoe moeizaam dat toen allemaal ging... en een goede, interactieve gratis methode is er verdorie nog steeds niet, terwijl er inmiddels zo veel technische mogelijkheden zijn! Maar je moet het wèl samen doen, met scholen, gemeentes en andere partners.'

Parochie

Datzelfde samenwerken is volgens Bert ook noodzakelijk binnen een parochie. 'Zonder overleg is de sluiting van een aantal kerken van bovenaf opgelegd. Er werd gewoon een mededeling gedaan. De mening en de inbreng van de parochianen telden niet mee. Ik vind dat op zijn minst respectloos. Als je gemeenschappen negeert en de direct betrokkenen er niet samen over laat nadenken, krijg je ook geen draagvlak. Ik ben altijd actief geweest in de parochie. Niet kritiekloos, nee, ik vind bijvoorbeeld het personeelsbeleid van het bisdom niet goed. Voor mij staat de gemeenschap centraal, door een ideaal verbonden, zoekend. Bij geloof gaat het voor mij om de vragen van het leven, en het samen onderweg zijn. God is voor mij niet een man met een baard op een wolk, maar eerder een dieperliggend weten dat er meer is dan jij en ik, verleden, heden en toekomst. Laten we vooral bescheiden blijven en niet de pretentie hebben te weten wie of wat God is.'

Bert is mede-oprichter en secretaris geweest van een stichting voor culturele schoolactiviteiten en van de stichting voor schoolkatechese (SKD). 'Meer aandacht voor muziek, toneel en theater was hard nodig, bij voorkeur in het kader van een breed project. Vanwege mijn werk kwam ik bij veel ouders thuis en zo leerde ik de omgeving goed kennen. Ik kreeg er een band mee. Maas en Waal is een mooie plattelandsregio waar we trots op mogen zijn. Laten we de rust, de ruimte en de natuur koesteren. Met elkaar, over gemeentegrenzen heen. Voor mij hoeft niet ieder dorp zijn eigen industrieterreintje te hebben, maar wel een plek om samen te komen. Ieder dorp heeft iets eigens, en is een gemeenschap van op elkaar betrokken personen. Ook dat moeten we koesteren. In mijn blog drutenenzo.nl komen deze onderwerpen dan ook regelmatig terug, ze gaan me zeer aan het hart.'

Wereldburger

Sinds zijn pensionering een paar jaar geleden is Bert als vrijwilliger nog steeds actief. Zo geeft hij opnieuw Nederlandse les, is gastheer en rondleider op kasteel Hernen, maakt hij deel uit van de adviescommissie van het Johanna Kinderfonds in Arnhem en is samen met veel collega's bezig om van de Puiflijkse Oude Toren een 'levend en klinkend monument' te maken. 'Ik voel me Maas en Waler, maar ook Nederlander èn Europeaan, en meer of van God los is vaak helemaal niet beter', besluit Bert zijn verhaal.

Door Ton van Hulst