Oud inwoners over Maas en Waal in de rubriek de Maas&Waler dat wás ik

In de rubriek 'De Maas & Waler dat was ik' portretteren we maandelijks een oud-inwoner van deze regio. Hoe vergaat hen het leven buiten Maas & Waal, welke idealen hebben zij nagestreefd en welke dromen hebben zij waargemaakt? Maar ook, wat is hun meest dierbare herinnering aan de streek? Het resultaat: bijzondere verhalen van bekende en mindere bekende mensen die de schoonheid van Maas en Waal vaak beter zien dan haar inwoners zelf. Deze maand: Henny Derks - van Kruijsbergen (68) uit Druten, thans woonachtig in London, Canada.

Ze werd geboren in het Stevenspad in Druten, op steenworp afstand van de dijk, waar zij op warme dagen in het lange gras naar beneden rolde om met haar voeten in het wassende water van de Waal te belanden. Op haar elfde vertrok zij naar Dreumel, waar haar vader met zijn drie broers een metaalwarenfabriek begon. Ze groeide er op tussen het fruit van haar opa, en vertrok op negentienjarige leeftijd naar Canada om er een jaar Engels te gaan studeren. Slechts een aantal weken aan de andere kant van de oceaan ontmoette zij haar huidige man op een dansavond voor Nederlandse Canadezen. Ze werden op slag verliefd, trouwden in Nederland, maar verloren uiteindelijk toch hun hart aan het Noord-Amerikaanse land.

Pick Your Own
'Mijn man, van oorsprong een Limburger, wilde graag in Canada blijven om er een fruitbedrijf te beginnen', vertelt Henny. 'Omdat ik ook uit een fruitrijke omgeving kwam trok me dat wel aan. Uiteindelijk runden we 32 jaar lang een boomgaard van 12 hectare, waar we zelf appels, peren en pompoenen kweekten. In de eerste jaren werkte ik full-time om dit project te kunnen financieren, terwijl mijn man onze twee zoons uit school opving. Een deel van de oogst van ons fruit verkochten we aan groothandels en een gedeelte werd door de lokale bevolking zelf geplukt, 'Pick Your Own', zoals dat hier ook wel wordt genoemd.'

Multicultureel
De grote verschillen tussen Canada en Nederland zijn natuurlijk de bevolkingsdichtheid, het klimaat en de afstanden. 'Canada is dunbevolkt, we hebben een landklimaat met prachtige zomers en lange koude winters, en afstanden zijn vaak te groot om te lopen of te fietsen', vertelt Henny. 'Desondanks vormen de Canadezen een gemoedelijk volkje. Door de vele emigranten die er wonen is Canada een multicultureel land. Het motto luidt dan ook vrijheid is blijheid, of zoals de Canadezen zeggen: 'Live and let live', wat letterlijk vertaald 'Leef en laat leven' betekent.'

Heimwee
De eerste zes weken in Canada werkte Henny als au pair op een boerderij van een Nederlands echtpaar. 'Ik had destijds veel last van heimwee', vertelt ze daarover. 'Met hulp van de vrouw voor wie ik werkte vond ik een kantoorbaan bij een Coöperatieve Bank in de stad London. Al snel leerde ik daardoor veel mensen kennen en werkte ik mezelf op tot Hypotheek Administrateur. Uiteindelijk wist ik mijn draai in Canada helemaal te vinden. In de afgelopen 49 jaar bouwden we een hechte vriendenkring op en we genieten nog steeds volop van het land en haar natuur.'

Henny en haar man kregen twee kinderen. 'Onze oudste zoon woont met zijn vrouw en kinderen op drie kwartier rijden van ons vandaan. Onze jongste zoon vertrok met zijn vrouw en kinderen naar Seattle (USA). Ondanks de afstand mogen we beiden graag bezoeken.'

Tradities
Iets dat Henny mist aan Nederland zijn de tradities. 'Pakjesavond was altijd één van de hoogtepunten van het jaar', memoreert zij. 'Mijn oma, die bij ons inwoonde, zette dan stiekem de grote wasmand vol met cadeautjes op de stoep, belde aan en klopte hard op de deur. Stokstijf van de schrik, en tegelijkertijd opgewonden, konden we dan niet wachten om uit te vinden wat de goede Sint voor ons had meegebracht.'

Ook de jaarlijkse Leste Mert vormt een levendige herinnering: 'Dat was een grote happening voor ons kinderen in die tijd. Er was altijd zoveel te zien en te koop dat we vaak meer kooplust hadden dan er geld in onze zakken zat', grapt zij. 'Ook het versieren van mijn fiets tijdens Koninginnedag in Dreumel is iets wat me altijd is bijgebleven.'

Maas en Waalse roots
Hoewel zij de streek al in 1968 verliet, voelt Henny zich nog steeds met haar geboortegrond verbonden. 'Na al die jaren ben ik mijn Maas en Waalse roots nog niet vergeten', vertelt zij.

'Hoewel mijn man en ik de wens hebben om in Canada oud te worden, voel ik me in het Land van Maas en Waal nog altijd thuis. Met mijn zus en twee broers, die alledrie nog in de streek wonen, heb ik geregeld contact via e-mail en Skype. Vijf jaar geleden bracht ik hen en een aantal dierbare kennissen voor het laatst een bezoek. Aankomende herfst zijn mijn man en ik echter van plan om weer naar Nederland af te reizen', besluit zij verheugd.

Door Ruben Schiks