Maasverenconflict: hoe nu verder?

APPELTERN - Het conflict rondom de Maasveren komt iedereen inmiddels de neus uit. Na weken van stakingen en stremmingen zijn alle betrokken (en gedupeerde) partijen het zat; van de reizigers tot de veermannen, en van de bestuurders van Stichting de Maasveren tot de wethouders van de oevergemeenten. In de onderhandelingen zit vooralsnog geen beweging. Een reiziger omschrijft de situatie treffend: ‘Hoe harder er aan het touw wordt getrokken, hoe dieper de hakken in het zand worden gezet.’

De nieuwste ontwikkeling is dat het personeel van de Maasveren afgelopen maandag het vertrouwen in het bestuur heeft opgezegd. In een brief aan de Raad van Toezicht schrijft het personeel dat er totaal geen respect is voor de medewerkers en dat het bestuur zijn best heeft gedaan, maar niet in staat is gebleken om op gelijkwaardige basis te onderhandelen met het personeel.

Reden van de onrust is een conflict over arbeidsvoorwaarden tussen de veermannen en FNV Havens aan de ene kant en Stichting de Maasveren aan de andere kant. Het bestuur van de stichting wil, in plaats van de ondernemings-cao, een arbeidsvoorwaardenregeling (avr) invoeren. De veermannen verzetten zich hiertegen. Inmiddels is bedongen dat veermannen die vóór 31 december 2021 in dienst traden bij de stichting onder de cao blijven vallen. Nieuwe medewerkers, die vanaf 1 januari 2022 in dienst komen bij de stichting, vallen onder het nieuwe arbeidsreglement. Hier gaan de veermannen echter niet mee akkoord. ‘Wij willen geen tweedeling op de werkvloer’, aldus veermannen Thijs Salet en Herman Barneveld. ‘Het werken conform verschillende voorwaarden werkt concurrentie tussen werknemers onderling in de hand.’ Tot er een oplossing komt, zeggen de veermannen te staken. Om de reizigers niet de dupe laten worden van het conflict tussen werkgever en werknemer, varen de veren deze week conform dienstregeling en wordt iedereen gratis overgezet.

Stoppen met de stichting
De wethouders van de drie oevergemeenten deden vorig weekend nog een poging om met de veermannen, de stichting en het FNV tot een oplossing te komen. Tevergeefs. ‘Dit gaat niet goedkomen’, laat wethouder René Cruijsen weten. Volgens hem zou de stichting de mogelijkheden kunnen onderzoeken om een kort geding aan te spannen. ‘Het feit dat nieuwe werknemers andere (’minder uitgebreide’) arbeidsvoorwaarden hebben, wie ben jij als huidig werknemer om daar iets van te vinden? Het moet opgelost worden’, vindt de wethouder. Een professioneel bemiddelaar moet binnenkort een laatste poging ondernemen om de partijen nader tot elkaar te brengen.

Jan van Loon, bestuursvoorzitter van Stichting de Maasveren, ziet deze onafhankelijke bemiddelaar liever nog vandaag dan morgen aangesteld worden. Hij hoopt dat de ultieme poging om de partijen dichter tot elkaar te brengen effect heeft, en is benieuwd naar de uitkomst van de gesprekken. ‘Ook als daaruit blijkt dat wij fout zitten’, laat hij weten. 

Slaagt de bemiddelingspoging niet? Dan is stoppen met de stichting het alternatief, meent Cruijsen, ‘en dan staat iedereen op straat.’ De veermannen denken dat dat niet zo’n vaart zal lopen: ‘Er zal altijd een partij zijn die op de situatie inspringt en de veren gaat exploiteren. Daarbij zal echter wel het winstoogmerk voorop staan, wat bekent dat er waarschijnlijk alleen gevaren wordt op piekuren. Ook dát is niet in het algemeen belang.’

Principekwestie
Bij de reizigers is het geduld inmiddels op. Hans van de Pol heeft geen goed woord voor de stakingen over. ‘Ik ga dagelijks met de fiets van Alphen naar Oss. Normaal gesproken een ritje van 11 kilometer. Omdat ik om 07.00 uur ‘s ochtends begin, moet ik de laatste weken omfietsen via de brug bij Ravenstein, en maak daardoor dagelijks 48 extra kilometers, en ben ruim een uur langer onderweg. Ik ben onderhand doodop, en weet oprecht niet of ik in Oss wil blijven werken als dit zo doorgaat.’ Het stoort Hans dat de twee partijen niet op een normale manier met elkaar kunnen omgaan: ‘Het is een principekwestie geworden. En de reizigers zijn de dupe.’

Van de Pol vindt dat de oevergemeenten met de vuist op tafel moeten slaan; ‘laat ze het maar overnemen. En als er niet snel iets gebeurt, dan moet ik zelf maar een bootje aanschaffen om de Maas over te komen en van het gezeur af te zijn.’