Chris Smith.
Chris Smith. Foto: John van Gelder

Chris Smith gaat gewapend met een afvalgrijper door het dorp

Algemeen

DRUTEN - ‘Ik vind het niet erg om te doen, maar ik vind het wel erg dát het moet gebeuren.’ Wat Drutenaar Chris Smith betreft wordt dat een tegelspreuk. Iedere zaterdagochtend, voor hij aan het werk gaat als huismeester bij de Voedselbank, loopt hij gekleed met geel hesje en gewapend met afvalgrijper en vuilniszak door Druten.

Met name de omgeving Raadhuisstraat had er zonder hem een stuk vervuilder uitgezien, want dat is zijn werkterrein. Daarnaast is hij ook nog, samen met anderen, toezichthouder in het Drutens Bosje.

Het is niet van gisteren op vandaag dat hij de verantwoordelijkheid heeft genomen voor de omgeving. ‘Ik doe dit nu elf jaar. Toen ik hier kwam wonen keek ik er tegenaan, en daar kon ik niet zo goed tegen. Met een emmertje en een grijper ging ik aan het werk. In 2014 zagen medewerkers van de gemeente dat. Toen hebben ze me een hesje gegeven. Van de Dar heb ik een pasje zodat ik het afval gratis in de container kan doen. 

Duimpje omhoog
‘Dat hij iedere zaterdag weer opnieuw de troep van anderen opruimt kan hem niet van de taak afhouden. ‘Ik ben door de maatschappij altijd goed behandeld, en daar wil ik graag iets voor terugdoen. Goed, ik kom plastic zakken tegen met restafval en dan denk ik ook weleens ‘waarom geef je niet even 75 eurocent uit om het op een fatsoenlijke manier weg te gooien’. Maar ik krijg er ook wat voor terug: claxons, duimpjes, de sociale contacten...’

Het toezicht in het Drutens Bosje doet hij samen met een collega. Dat is niet alleen voor de gezelligheid helaas: ‘Je komt weleens tegenover groepen te staan en niet iedereen is altijd even vriendelijk. We hebben van de gemeente wel een agressiviteitstraining gehad, maar het is toch fijner om dan met zijn tweeën te zijn.’ 

Wat hem verbaast is dat op scholen in het onderwijs aan het milieu zoveel aandacht wordt besteed en dat er dan nog steeds zoveel afval op straat ligt. ‘Ze gooien het net zo hard van zich af, ik snap dat niet. Ik vind het niet erg om te doen, maar...’

Door Gerrit Jan Riedstra