Poëzieroute Dreumel voltooid

Poëzieroute Dreumel voltooid met overhandiging ‘Het huis’

DREUMEL - Met het ophangen van het gedicht De Molen op het pand van de dierenartsenpraktijk aan de Rooijsestraat leek de poëzieroute in Dreumel afgelopen 11 oktober compleet. Toch komt er binnenkort nog één gedicht bij, vertelt Bart Sikkens, bestuurslid van het Dreumels Poëtisch Genootschap. Het slotstuk komt te hangen bij de voormalige woning van voorzitter Edgar Danz, aan de Waaldijk, waar hij maar liefst 49 jaar woonde. Het gedicht, door Danz zelf geschreven, is een ode aan het huis, het dorp en de poëzie in zijn algemeenheid.

‘Er was eens een huis’, zo begint Danz zijn gedicht. De parel van een dijkwoning, met een prachtig uitzicht over de uiterwaarden, is een van de oudste woningen aan de dijk in Dreumel. ‘Het is al terug te vinden op een kaart van Tremel uit 1732’, legt hij uit. Wegens ziekte besloot hij zijn huis afgelopen jaar te verkopen. Buurmannen Ronald Bueters en Arne Zomer namen de woning maar al te graag over, om daarmee hun bed & breakfast uit te breiden. Zij vroegen Danz vervolgens een gedicht te schrijven voor op het pand. ‘Ik zei meteen ja’, vertelt hij, ‘maar dacht even later wel, oh jee... waar ben ik aan begonnen. Uiteindelijk is het gedicht er gekomen. Het is niet lang, maar het vat de historie van het huis in een paar regels samen.’ Binnenkort hoopt hij het bordje met daarop het gedicht aan de twee nieuwe eigenaren te overhandigen.

Naast het werk van Danz, prijken er in het dorp zeven gedichten van Nederlandse en Vlaamse woordkunstenaars. ‘Het is prachtig dat we dit voor elkaar hebben gekregen’, concludeert Sikkens. Gedichten die in het dorp te zien zijn, zijn onder meer ‘Mijn moeder is mijn naam vergeten’ van Neeltje Maria Min, bij zorgcentrum St. Barbara, en ‘Herinnering aan Holland’ van Hendrik Marsman, op de muur van appartementencomplex Rooij Staete. De leden van het Dreumels Poëtisch Genootschap zijn het erover eens; met de gedichten wordt een mooie bijdrage geleverd aan de cultuur in Dreumel. ‘Bovendien zorgt het voor wat reuring in het dorp’, zegt Bart. ‘Tot op heden horen we alleen maar positieve geluiden.’

Het genootschap, een groepje poëzieliefhebbers uit de omgeving van Dreumel, werd zo’n tien jaar geleden opgericht. ‘Het idee was om elkaar, tijdens informele bijeenkomsten, gedichten voor te dragen waarvan we gecharmeerd waren. Van etentjes met een vast clubje mensen, kwam het tot open podia in “Pietjes bruincafé” in ‘t Centrum, waar eenieder welkom was om te luisteren en/of voor te dragen uit eigen of andermans werk. Het waren gezellige avonden, die drie keer per jaar gehouden werden. Tijdens een van die bijeenkomsten ontstond het plan om gedichten op te hangen in de openbare ruimte, en zo een soort poëzieroute te realiseren’, aldus Bart.

Het plan was om daarvoor gedichten te zoeken die passend waren voor Dreumel, of voor de betreffende locatie waarop ze hangen. En dat is in alle van de zeven gevallen gelukt. ‘Achter elk gedicht zit een verhaal’, vertelt Bart desgevraagd. ‘En we zijn bezig hiervoor een uniek routeboekje te maken. In het boekje zal naast informatie over het gedicht en de dichter ook informatie komen te staan over het pand. Dit werken we uit in samenwerking met stichting Tremele’, legt Bart uit. 

Locaties
Wie nu alvast de gedichten wil bewonderen, kan terecht op de volgende locaties:
- Rooijsestraat 52, Rooij Staete
(Herinnering aan Holland; Hendrik Marsman)
- Rooijsestraat 44, Zorgcentrum St. Barbara (Mijn moeder is mijn naam vergeten; Neeltje Maria Min)
- Rooijsestraat 57, B&B Tremele
(Berceuse nr 2; Paul van Ostaijen)
- Rooijsestraat 65, pastorie RK Barbara (Lieve Kracht; Toon Hermans)
- Rooijsestraat 48, ‘t Centrum Aan tafel bij Jan (Rijk Verleden; Levi Weemoedt)
- Kerkepad, pilaar toegangshek Prot. Kerk (De moeder de vrouw; Martinus Nijhoff)
- Rooijsestraat 95, Diergeneeskunig Centrum (Adresse; Gilleke)