Dichterbij: Gin bereik
Algemeen Dichterbij Dichterbij‘t Waar un’nen aorige’n dèan
die naost um kwaam te woone.
Steeds ès ie heur zaag lope,
dan klotsten z’n hormonen.
Mar zij zaag hum nie staon.
Zij waar kas en kaol verwend.
Ze ha alleen mar oog
vur unne’n overwaolse vent.
Die waar dokter in ut steadse
Groot Gast Ziekenhuis.
En in die hoge kringen
daor heurde hij nie thuis.
Z’n verstaend zee: ‘laot toch gaon.
Die dèan is niks vur jou’.
Mar ès ie heur wèr zaag,
ging z’nne kop mit ‘m op sjouw.
Hij hunkerde naor meer
mar wè ‘t-ie ôk probeerde,
‘t waar slèchts een wulpse’n lach
waormee ze n‘m vereerde.
Steeds meer kwaam ’t besef
van ’n onbereikbaar doel.
Hij moest heur mar vergèète.
‘Laot de boel nou mar de boel.’
Zun vaoder laas ‘m ok de les.
‘Mi dè frammes ben ik bang,
dè gij d’r te laot achter komt:
Teveul noten op d’rre zang.’
Daor lopen d’r nog zat rond
waormee hij ’t aon kon leggen.
Gin heand vol mar un leand vol,
hurt -ie z’n vaoder zeggen.
Door Rinie van Haren
