Babbels: Heen-en-weer

Krijgt u ook zo’n verrukkelijk vakantiegevoel als u bij mooi weer de Maas over gaat op één van de vijf pontjes? Zo’n eenvoudig overtochtje voelt zo idyllisch, rustgevend en romantisch.

Helaas is het bij de Stichting Maasveren alles behalve rustig, idyllisch of romantisch. Deze week stak de Raad van Toezicht van wal over de problemen: als we pontverkeer vanuit West Maas en Waal naar het Brabantse land willen behouden, moet er fiks gereorganiseerd worden.
De veerpont blijkt een zinkend schip vanwege de topzware organisatie. Een Raad van Toezicht van zeven mensen, plus drie bestuursleden en een directeur. Dat zijn elf bobo’s, terwijl op de pontjes zelf nog geen 25 fte werkzaam is. Bizar veel bestuurders, net zo bizar als de pak ‘m beet 1.000 euro onkostenvergoeding die het bestuur maandelijks opstrijkt voor hun harde werk.

De afgelopen twee jaar zijn met verlies afgesloten, ondanks een omzet van zo’n 2,3 miljoen euro. En dit coronajaar wordt natuurlijk helemaal ellendig. De oplossing die de RvT aandraagt is simpel: inkrimpen die boel: nog maar drie toezichthouders en nog maar één directeur-bestuurder, klaar!

Klinkt simpel, maar u zag het pontje al aankomen: het bestuur is tegen. Logisch, niemand neemt vrijwillig afscheid van 12.000 euro per jaar voor lichte hand- en spandiensten. Er is dus een impasse die de gemeenteraden, waaronder die van West Maas en Waal, nu mogen oplossen. Al hebben zij formeel natuurlijk geen duit in het zakje te doen.

Maar ik zie kansen, want als West Maas en Waal zich ermee gaat bemoeien, komt de kwestie op het bordje van de kersverse VVD-wethouder Rene Cruijsen. Hij kent Maasveren-bestuurslid Karel Kalkers als de beste, want Kalkers is ook nog eens hét VVD kopstuk ter plaatse.

Aan zo’n goede vrind kan de wethouder toch wel uitleggen dat Karel en co na meer dan 25 jaar genoeg verdiend hebben aan de Maasveren? Of mag Cruijsen ook het heen-en-weer krijgen?

Door Patrick Huisman