De Maas en Waler dat ben ik: Alie van Bennekom

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Alie van Bennekom
Leeftijd:                71 jaar
Woonplaats:        Druten

'Van oorsprong ben ik geen echte Maas en Waalse. In 1973 zochten we een woning 'op de grond', omdat we ons eerste kind niet in een flat wilden laten opgroeien. In onze woonplaats Veenendaal was dat moeilijk, en daarom zochten we het verderop. Ik moet zeggen dat Druten altijd goed voor mij is geweest, en ik ben ook altijd goed voor Druten geweest', aldus Alie van Bennekom. Ze runde in Druten gedurende drieëntwintig jaar een modevakschool. Helaas moest ze daar wegens gezondheidsproblemen, een hartinfarct, al op jonge leeftijd mee stoppen.

'Ik besefte dat ik mijn leven helemaal om moest gooien, en heb toen eerst maar eens een paar goeie wandelschoenen gekocht. Daarna ging ik aan de slag als locatieverantwoordelijke bij het Bijbels Openluchtmuseum. Al gauw werd ik er verhalenverteller. Verhalen vertellen spreekt mij bijzonder aan, omdat ik op die manier kan spelen met de taal, ik probeer er verschillende emoties mee tot uitdrukking te brengen en zie wat dat met mensen kan doen. Op die manier geniet ik dan van de reacties van het publiek.'

Kaartjesverkoopster
Op de veerpont van Batenburg naar Demen verkoopt ze nu al weer elf jaar de kaartjes, als vrijwilligster. 'Ik was trouwens de eerste vrouw die dat deed, en de schippers moesten er wel even aan wennen, hoor. Enige jaren geleden introduceerde de NS een nieuwe wandeling, waarin het advies was opgenomen eens naar Batenburg te gaan. Tijdens de overtocht vertel ik de mensen graag iets over Batenburg. Als het verhaaltje nog niet klaar is aan het eind van het korte tochtje, blijven veel mensen toch even wachten om het helemaal af te horen. Of ze zeggen: Vertel de rest maar op de terugweg. Ik vind het jammer dat Batenburg wel enigszins een dood stadje is, gelukkig met een rijke historie en een levendig verenigingsleven.'

Bijzondere dingen
'Op de pont heb je altijd een aardig contact met de mensen. En soms gebeuren er bijzondere dingen. Zoals die keer dat een man een briefje van vijf uit zijn portemonnee haalde en het meteen in het water liet waaien. De schipper liet onmiddellijk de klep zakken, waarna de passagier op zijn buik ging liggen en zijn geld uit het water kon grijpen. En dan die man die niet langer kon wachten tijdens een druk moment en toen maar pardoes het water in sprong om over te zwemmen. Dat ging natuurlijk niet helemaal goed midden in de stroming, en we moesten hem een reddingsboei toewerpen om hem eruit te vissen. Soms gingen mensen speciaal voor het kleine snoepwinkeltje naar Batenburg, met de kinderen. Jaren later zag ik hen weer, als bijna volwassenen. Ik probeer het gewoon zo gezellig mogelijk te maken, dat krijg je dan ook terug. Ik doe mijn best er mijn eigen feestje van te maken. De meeste passagiers zijn dagjesmensen. Die hebben gewoonlijk goede zin, en het boottochtje maakt het nog eens extra leuk.'

Petje
'Ik draag tijdens het werk altijd een petje, dat herkennen de mensen die regelmatig gebruikmaken van het pontje al op afstand. Dat petje is overigens ook wel eens in het water terecht gekomen,' lacht ze, 'en nee, we krijgen beslist niet het heen en weer van dit werk. Weet je, er komen telkens weer andere mensen, het blijft afwisselend.'

Emilia
Alie vindt het schitterend af en toe in de publiciteit te staan. 'Ik ben een open mens, een echt mensenmens.' In het kasteel in Wijchen speelt ze regelmatig de rol van Emilia, van wie ze het levensverhaal vertelt. Ze doet ook aan theater. Bij 'Over en Weer' begon ze als vertelster, maar speelde ook eens de rol van stiefmoeder. 'Dat was behoorlijk heftig, met al die emoties…' Toneelspelen en vertellen zitten duidelijk in haar bloed.

Inhaalslag
'Ik zeg wel eens: ik heb een leven vóór en na mijn hartinfarct. Nu ben ik bewust met een inhaalslag bezig en geniet volop van de dingen die ik doe. Ik heb een tweede kans gekregen, zo ervaar ik het, en nadat het duidelijk werd dat ik het roer om moest gooien, ben ik nu een nieuw leven aan het ontdekken.' Alie is blij met het vernieuwde centrum in Druten. 'Het dorp heeft dat verdiend. Ik ga hier niet meer weg, want goed is goed.'

Door Ton van Hulst