De auto van....

De Volvo 240 van Henk Reijnen

'In drieëntwintig jaar tijd is dit pas de tweede auto die ik kocht. We hadden eerst een klein Opeltje, maar toen het gezin wat groter werd hadden we meer ruimte nodig. Hij kwam rechtstreeks uit Italië, dus hij had nooit over gepekelde wegen gereden. Ik heb bewust gekozen voor dit lange model, en ik kan er alles in kwijt. We hebben hele verhuizingen gedaan met deze auto. Hij is zo ruim, ik noem hem ook wel onze witte schuur.'

'Wat ik er bijzonder aan waardeer is de robuuste uitstraling, maar gelukkig komt hij niet patserig over. Het uiterlijk spreekt me echt aan: hij heeft gewoon karakter', aldus Henk.

Onthaasten
'Je kunt met deze auto naar allerlei gelegenheden zonder raar aangekeken te worden. En hij is erg eenvoudig, zonder overbodige toeters of bellen, dat vind ik fijn. Je kunt alles zo op de tast vinden. Die eenvoud is ook zijn kracht. En dan het rijden: voor mij is dat bijna therapeutisch. Ik ervaar het als onthaasten. Met een glimlach rij ik op de rechterbaan.'

De Drutenaar vertelt verder over de wegligging van zijn Volvo: 'Die is haast op zijn Amerikaans, en hij nodigt absoluut niet uit tot agressief rijgedrag.'

Nostalgie
'Mensen van mijn leeftijd hebben vaak bij hun ouders achterin gezeten in zo'n Volvo, en hebben daar nu nog nostalgische gevoelens bij. Onderweg krijg ik nogal eens aardige reacties van mede-weggebruikers: een opgestoken hand of duim.'

Miljoen kilometer op de teller
'Als ik nu een andere auto zou moeten aanschaffen zou ik niet weten wat ik zou moeten kiezen, want de hedendaagse modellen zeggen mij niet zoveel. Deze Volvo is wel wat ouder, maar in de tijd dat ik één auto verslijt heeft iemand anders er drie nodig. Er zijn 240's bekend die meer dan een miljoen kilometer gelopen hebben! Een garage in Lienden deed het onderhoud, maar die man was te goed en heeft het nu veel te druk', besluit Henk.

Door Ton van Hulst