Afbeelding
Foto: Bas van der Hoeven

Grenzen

Column

De feestmaanden breken aan.

Festivals, witte en zwarte crosses, wandelmarsen, kermissen, wijn- en bierfeesten. Bijna wekelijks is er vanaf nu wel een activiteit waar 'drank en klank' mensen verbindt.

Voor mij begint het zomerseizoen komend weekend met Blues in Zyfflich. Zyfflich ligt net over de Duitse grens. In dit dorpje met amper 500 inwoners vindt al jaren een bijzonder festival plaats. Een Germaans festival, er komen net zoveel Nederlanders als Duitsers en het oppergermaans, Engels, is nog steeds dé voertaal van de blues.

Vier jaar geleden is het festival uitgebreid met de vrijdagavond. Tijdens Woodstock in Zyfflich spelen tributebands muziek uit de jaren zestig en zeventig. Jeugdsentiment voor de Nederlanders en nagelneue Musik voor veel plattelandduitsers. Die lopen namelijk nogal achter op popgebied. Heino (Heisse Heidi), Peter Maffay (Du), Freddy Quinn (Junge komm bald wieder) en Drafi Deutscher (Richtig Geil) schallen nog steeds uit de ebbenhouten kasten van Zyfflichse buizenradio's.
In dit dorp stolde de tijd.

Je kunt de situatie een beetje vergelijken met de onzichtbare grens tusen de Maas- en Waaldorpen. Maar, net als in het land van Maas en Waal, is de sfeer tussen beide culturen tijdens Blues in Zyfflich uitstekend.

Iedereen praat een soort oergermaans waarbij insinuerende gebaren duidelijk maken wat woorden niet kunnen bevatten. Aan de bar krijgt een ideaal Europa vorm. Met heel veel Warsteiner en Paulaner worden vooroordelen door de plee gespoeld.

Om misverstanden wordt bulderend gelachen. Alle Menschen werden brüder, proostend brengen ze een ode aan de vreugde en happen synchroon in dezelfde Bockwurst mit Sauerkraut. Beethoven zou trots zijn.

En dit is pas het begin.

Dit weekeinde is het startschot voor een kersverse internationale Summer of Love. Doe mee, laat bezwaren varen, geld rollen en zekerheden wankelen. Wat je deelt kun je niet meer verliezen.