Achterk(r)ant

Mevrouw van midden veertig kwam kwaad naast me zitten aan de koffietafel in de AH. Ze kende me van het theater, ik haar niet. Het ging over haar man. "Die klote vent heeft al vijf jaar geen bloemetje meegebracht. Vier jaar geleden heeft hij zus en drie jaar geleden zo gedaan en twee jaar geleden dit en vorig jaar dat. Ik ben het zat met die eikel. Maar ja, voor de kinderen hè." Ze was heel erg boos. En sterk. Ze beukte me stevig op mijn magere schouders.

"Vanavond mag hij voor het eerst zelf eten maken voor onze drie hongerige pubers. Hij kan nog geen ei bakken. Alleen aandacht voor het voetballen en zijn auto. Drie pubers ja. Vanavond ga ik de hort op. Met zijn creditcard."

Kreeg haar kalm met een krant. Ik probeerde een grapje uit en zei: "Een jaar of dertig geleden had Heineken een fantastische advertentie op de achterkant van alle kranten. Alleen een foto van de achterkant van het flesje waar de houdbaarheidsdatum op staat. Onderaan de pagina: "Dat haalt ie nooit!" Mijn buurvrouw kon er om lachen. "Geloof dat we inderdaad beter de achterkant van de krant kunnen lezen! Zo heb ik thuis ook drie jongens rondlopen. Met afbeeldingen." Ze wees naar een vakkenvuller op zijn knieën voor een schap.

Ik kende die zwarte krullenbol van een jaar of zestien van gezicht en wist dat alle meisjes van de supermarkt en van de hele verdere kosmos op zijn verlanglijstje stonden. Heel begrijpelijk. Zoals veel jongens toen droeg hij een 'afzak' broek. Ligt die knul daar met zijn puberkontje omhoog, jeans naar beneden gezakt en dan die boxer shorts. Roze. Met daarop de afbeelding van een krant. De 'achterk(r)ant'. Nou, die hebben we gelezen. Boze tafel buurvrouw en ik hebben ons rot gelachen. Knul had niets in de gaten.