De Maas&Waler dat ben ik: Ans Burgers

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal. Deze week Ans Burgers (62) uit Weurt. 

'Ik ben geboren in dit pand, in het fraaie oude centrum van Weurt. Mijn ouders en grootouders woonden hier ook al. Mijn ouders hadden een bakkerij en een café. Ik hielp mee in de bakkerij en bracht op de zaterdagen op mijn fiets brood rond. Tijd voor een verenigingsleven was er niet. Wel bouwde ik met andere kinderen hutten in de uiterwaarden, we hadden een aparte jongens- en meidenhut. Ook hadden we een rolschaatsclub opgericht. Toen ik zestien was verscheen de wethouder bij mijn vader in de bakkerij om te vragen of ik bij de gemeente wilde solliciteren. Nou, dat liep dus uit op een baan als typiste, telefoniste en receptioniste en later als bijstands-/maatschappelijk werker. Ruim veertig jaar heb ik er gewerkt.'

Mensenmens
De wethouder had het goed gezien: Ans is een mensenmens. Mensen, daar leeft ze voor. Zo ook bij Stichting Perspectief, waar ze, onder andere vanwege haar commerciële kwaliteiten, vijf jaar gedetacheerd was als gastvrouw en organisator van groepsactiviteiten. 'Op een bepaald moment zag ik een man die helemaal niets leek te willen. Ik stapte op hem af en vroeg: Zoek je soms een partner? Ja, was het antwoord, waarop ik spontaan aan de groep vroeg: Wie wil er met deze meneer gaan fietsen?'

Passies
'Hobby's, nee, die heb ik niet. Ik heb passies', vertelt ze vol vuur. Al na enige minuten wordt het duidelijk, Ans is een hartstochtelijk mens, ze stráált het uit. Toen ze nog bij de gemeente werkte kreeg ze de ruimte – 'nee, die nam ik', verbetert ze zichzelf - om net iets meer aandacht aan mensen te schenken, mensen die bijvoorbeeld al lang in een wachtkamer hadden gezeten.
'Nadat ik bij de gemeente stopte kon ik me, met hulp van anderen uiteraard, geheel wijden aan 't Centrum, dat ik overgenomen had van mijn familie. Ik geniet ervan als ik zie dat mensen hier wel eens belangrijke momenten in hun leven komen delen met anderen. Ik zeg altijd: vier feesten, herdenkingen enzovoort op jouw eigen manier, het zijn erg belangrijke onderdelen van je leven. Mensen noemen mij uitbundig, maar ik wil ook altijd respect tonen. En als iets niet in orde is zeg ik het ook.'

Doorzetten
Ans had het in de opstartjaren niet echt gemakkelijk met het runnen van de zaal en de B&B, maar vertrouwde er volledig op dat het allemaal wel goed zou komen, wetend dat ze vanuit haar passie en kwaliteiten veel kon bereiken. Ze zei tegen zichzelf: je gaat het redden, je moet gewoon doorzetten met alles.
'Een hobby is het niet, maar ik hou wel van dansen. Op dansles vroeg een man mij eens: Kunt u walsen? Nou, dat kon ik niet, maar ik zei toch maar ja. Na die dans zei die man: het ging goed, maar ik heb geen schoenen meer over…'

Karaktereigenschappen
Nu geniet Ans ook intens van de natuur: de uiterwaarden, het grindgat en van haar centrale plekje in het dorp. 'Vanuit de keuken en mijn dakterras kijk ik zo op de koeien, de dijk, de pastorie en de kerk. Mensen zeggen wel eens, Ans ís het centrum. Nou, dat klopt wel een beetje. Ik wil er oprecht voor iedereen zijn.' Buiten loopt een vrouw van 86 voorbij, met een fiets aan de hand. Ans lacht: 'Eigenlijk moest ze een rollator, maar dat wilde ze niet. Zo met die fiets gaat het ook. Oh ja, twee jaar geleden was er een Zonnebloembijeenkomst hier, die niet direct op gang kwam. Toen nam ik een man bij zijn arm en vroeg hem met mij te dansen. Prompt werd hij daarna door de andere dames gevraagd.' Ze heeft het gevoel dat haar dorpsgenoten haar wel waarderen. Aan de muur hangt een schilderij: een groot gestileerd hart met daaromheen een aantal mooie karaktereigenschappen. Rondom het bijna vlammende hart staan onder andere de woorden: hart van goud, inspire, koket, flamboyant, gangmaker. 'Ik denk dat het mij wel omschrijft.'

Weurt
Het dorp trekt haar, hoewel Ans het spijtig vindt dat het gesplitst wordt door de Van Heemstraweg. 'Als dat nog eens anders zou kunnen worden… Wel is er nu een nieuwe wijk waarin veel jonge mensen wonen, en oud-Weurt is aardig opgeknapt. Ik vind onze straat de fijnste straat van heel Weurt', zegt ze enthousiast.

Door Ton van Hulst.