De Maas&Waler dat ben ik: Rina van Kessel- van Gendt

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Rina van Kessel- van Gendt
Leeftijd:                56 jaar
Woonplaats:        Wamel

Op haar veertiende ontmoette Rina van Gendt de uit Wamel afkomstige Hans van Kessel. Hij werd haar beste vriend en is dat tot op de dag van vandaag nog steeds. Na negen jaar verkering was er in Afferden geen woonruimte voor het stel. Zij konden wel het huis van Rina's schoonmoeder in Wamel kopen. Er gebeurde wat Rina zich nooit had kunnen voorstellen, ze verliet haar geboortedorp, Afferden.

Op haar zestiende ging Rina als voedingsassistente bij het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen werken. 'Tijdens een bezoek aan de schoonheidsspecialiste bedacht ik me dat ik dít ook wel leuk werk zou vinden. Ik ging in de avonduren de opleiding tot schoonheidsspecialiste doen en dat werd een pittige tijd. Ik werkte fulltime, ging twee avonden in de week naar school en er kwam nogal wat zelfstudie bij kijken.' Daarbij wilde ze er ook voor haar vriend Hans zijn.

Schoonheidssalon
Ze leerde Hans kennen bij 'Al Mègens', een uitgaansgelegenheid in Afferden. 'Ik mocht daar op mijn veertiende naartoe, maar moest wel klokslag elf uur thuis zijn', vertelt ze lachend. 'Na negen jaar verkering trouwden we. Niet lang daarna ben ik, op een klein kamertje, in de avonduren, mijn eigen schoonheidssalon begonnen. Toen onze zoon Niki werd geboren heb ik ontslag genomen bij het CWZ, en breidde geleidelijk mijn werkzaamheden als schoonheidsspecialiste uit. Volgend jaar heb ik dertig jaar een eigen salon, nog steeds komen er klanten van het eerste uur.'

Huisbroek
'Mensen die mij niet goed kennen denken dat ik bij iedereen op de koffie ga en altijd erg netjes gekleed ben', vertelt Rina. 'Ik praat wel gemakkelijk met iedereen, maar loop zelden zomaar bij iemand binnen. Hans denkt zelfs dat ik een kluizenaar word als hij "uit de tijd" is.' Rina verkleedt zich vaak meerdere keren per dag. Ze heeft onder andere kleding om uit te gaan, om te werken of voor als ze lekker binnen zit aan de kapstok klaar hangen. Al pratende haalt ze onder een kussen een paar sokken tevoorschijn. 'Kijk, als je zo weg bent, trek ik deze en mijn oude huisbroek aan', vertelt ze lachend.

Kilimanjaro
Vroeger was Rina helemaal niet sportief. Nadat ze een keer de Vierdaagse heeft gelopen is ze eraan verslaafd geraakt. 'Sindsdien heb ik ook drie keer de Zevenheuvelenloop gedaan en heb ik de Alpe d'Huez beklommen. Dat is pittig, maar opgeven is geen optie. Ik stap pas af als ik boven ben, of onderweg van de fiets val. Op sportief gebied heb ik nog de wens om een keer de Kilimanjaro te beklimmen.'

Ons mam
Onderhoudswerk in en om huis beschouwt ze als haar domein. 'Ik zorg ervoor dat Hans niets meer hoeft te doen als hij vrij is. In de tuin werken is mijn grote hobby, maar ook het buitenschilderwerk doe ik helemaal zelf. Daarbij zorg ik intensief voor "ons mam". Iedereen in Afferden kent haar als de vrouw met het 'schuupke.' Dat komt omdat ze altijd een schepje bij zich heeft als ze een hond uitlaat. Ze komt steeds minder buiten. Ik ervaar nu weer hoe verbonden de mensen in Afferden met elkaar zijn. Ik plaatste onlangs op Facebook een oproep dat zij het fijn zou vinden als er mensen koffie komen drinken. De volgende dag was er al iemand.'

Ook Niki en schoonzoon Siemen zijn heel belangrijk voor Rina. 'We zien elkaar niet vaak, maar we hebben wel elke dag even contact met elkaar via WhatsApp. De keren dat we elkaar zien, is het erg gezellig. We spelen dan graag een spel en eten samen.'

Beagles
'Ik ben fan van Drikus, onze hond. Hij is onze derde Beagle. Ik organiseer samen met iemand uit Appeltern twee keer per jaar de Maas en Waalse Beagle-wandeltochten. Mensen uit het hele land komen dan bij het pontje in Appeltern samen, om van daaruit te gaan wandelen.
Ik wandel veel met Drikus, elke dag minstens vijf kilometer. Ik maak tijdens deze wandelingen ook altijd een praatje met de mensen die ik ken, en dat zijn er veel. Ik voel me dan ook helemaal thuis in Wamel en ik kan me echt niet voorstellen dat ik hier ooit nog wegga.'

Door Elly Hagen